Sunday, April 7, 2013

ခြန္ဆန္ ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္(ရွွမ္းပံုျပင္ေလးပါ)

ခြန္ဆန္ ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္(ရွွမ္းပံုျပင္ေလးပါ)

ခြန္ဆန္ေလာဆိုတဲ႔ရွမ္းေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဖခင္နဲ႔ မိေထြးလက္မွာ ၾကီးျပင္းလာျပီးဖခင္ေသဆံုးေတာ့ မိေထြးျဖစ္သူနဲ႔ေနထိုင္ျပီး ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ အလုပ္နဲ႔အသက္ေမြ းသတဲ႔။တစ္ေန႔ ခြန္ဆန္ေလာဟာ ကုန္ကူးရင္းရြာေလးတ

စ္ရြာအေရာက္မွာေတာ့ ေမာလို႔ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ထိုင္နားေနတုန္းသူ႔နားထဲကို ပုေလြသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔အတူ သီခ်င္းဆိုသံေလးကို ၾကားလိုက္ရတယ္။အသံေလးက တအားနားေထာင္လို႔ေကာင္းေတာ့ အသံပိုင္ရွင္ကို လိုက္ရွာမိေတာ့ေတြ႔လိုက္ပါျပီ။သိပ္ေခ်ာလွတဲ႔ ရွမ္းမေလးတစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆိုေနတာေလး ေတြ႔သြားတယ္။ အဲဒီ ရွမ္းမေလးနာမည္က နန္းဦးျပင္တဲ႔။ဒီလိုနဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာဟာ အဲဒီရြာမွာ တည္းခိုရင္းနန္းဦးျပင္နဲ႔ ခ်စ္မိသြားၾကတယ္။ႏွစ္ေယာက္လံုးက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေ ယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကသတဲ႔။ဒီလိုနဲ႔ခြန္ဆန္ေလာလဲ တျခားျမိဳ႔ရြာကိုကုန္ကူးထြက္တာေပါ့။သူ႔ရြာျပန္ေရာက္ေတာ့ မိေထြးျဖစ္သူကသူသေဘာတူတဲ႔ မိန္းကေလးကို ျပသတဲ႔အတြက္ ခြန္ဆန္ေလာ က လက္မထပ္ႏိုင္ပဲ သူ႔ခ်စ္သူကိုပဲ သစၥာရွိခဲ႔တယ္ေလ။ဒါ့အျပင္ လေပါင္းမ်ားစြာၾ ကာေတာ့ နန္းဦးျပင္ကိုလဲလြမ္းတာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ရွိရာ ရြာေလးဆီျပန္လာျပီး အျပန္မွာေတာ့ တစ္ခါတည္း လက္ထပ္ေခၚေဆာင္လာပါေတာ့တယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိေထြးျဖစ္တဲ႔သူကလံုး၀သေဘာမတူေပမ ခြန္ဆန္ေလာေရွ႔မွာေတာ့ သမီးရင္းပမာခ်စ္ျပျပီးေနာက္ကြယ္မွာ ႏွိပ္စက္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ ခြန္ဆန္ေလာ ကုန္ကူးသြားေတာ့ တယ္။မိေထြးက ခြန္ဆန္ေလာလဲ မရွိေရာ ပိုမိုႏွိပ္စက္ပ ါေတာ့တယ္။စားမဲ႔ ထမင္းဟင္းခြက္ထဲမွာ အပ္ေတြျမွ႔ပ္ျပီး ေကၽြးတာတို႔ ၊ ေလွကားေတြမွာ နန္းဦးျပင္ေျခရွေအာင္ ၀ါးႏွီးေတြ ေထာင္ထားတာတို႔ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးစံုကို ႏွိပ္စက္ပါေတာ့တယ္။ နန္းဦးျပင္ခမ်ာခြန္ဆန္ေလာကို ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနေပမဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာကလဲ သူ႔မိေထြးနဲ႔ နန္းဦးျပင္ အဆင္ေျပတယ္ထင္ျပီးဒီတစ္ခါခရီးသြားတာ နည္းနည္းၾကာသတဲ႔။ေနာက္ဆံုးႏွိပ္စက္မွဳ႕ဒဏ္ကို လံုး၀မခံႏိုင္တာနဲ႔ မိဘေနရပ္ရြာေလးဆီကို ကိုယ္၀န္အရင့္အမ ာနဲ႔ ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။

လမ္းခရီးမွာပဲ ရင္ေသြးေလးကို ေမြးဖြားလိုက္ေပမဲ႔ ကေလးေလးကအသက္မရွင္ေတာ့ သစ္ပင္ခြၾကားေပၚေလးမွာ တင္ထားခဲ႔ရျပီးမိဘရွိရာရပ္သို႔ဆက္ထြက္ခြာလာရျပန္တယ္။ အဲဒီကေလးေလးဟာ ဥၾသငွက္ေလးျဖစ္သြားျပီးအေဖျဖစ္သူကို လိုက္ရွာပါသတဲ႔။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနားမွာ “ဥၾသ “လို႔ အသံထြက္ၾကားေပမဲ႔ကၽြန္မတို႔ရွမ္းတိုင္းရင္း သားေတြနားမွာေတာ့“ေပါ့ေ၀႕ “(အေဖေရ)လို႔ ေခၚသံၾကားရပါတယ္။တကယ္လဲ ကၽြန္မေသခ်ာနားေ ထာင္ၾကည္႔တာ ဒီအသံေလးအတုိင္းပါပဲ။

နန္းဦးျပင္တစ္ေယာက္ မိဘအိမ္အေရာက္မွာေတာ့ ႏွိပ္စက္မွဳ႔ဒဏ္၊ ခရီးပင္ပန္းဒဏ္ ၊ ရင္ေသြးဆံုးရွံဳးရတဲ႔ဒဏ္စတဲ႔ ဒဏ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲလဲသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ ခြန္ဆန္ေလာတစ္ေယာက္ ရြာျပန္အေရာက္မွာေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ေျပာျပမွဳ႕ေတြေၾကာင့္ အေၾကာင္းစံုသိရျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲနန္းဦးျပင္ရွိရာသို႔ လိုက္လာခဲ႔ေပမဲ႔ နန္းဦးျပင္က ဆံုးသြားခဲ႔ျပီေလ။ ဒီမွာတင္ပဲ ခြန္ဆန္ေလာလဲ ႏွလံုးကြဲေၾကလို ေသဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မီးသၿဂိဳလ္ရာသို႔ မိေထြးျဖစ္သူကလိုက္လာခဲ႔ျပီးသူကေရွးအဆိုအရ စုန္းကေ၀အတတ္ကိုလဲ တတ္ေတာ့ အေလာင္းယွဥ္ထားတာကို ၾကားကေန ၀ါးလံုးတစ္ေခ်ာင္းျခားလိုက္တယ္တဲ႔။ ေသတာေတာင္ လုိုက္ခြဲေသးတယ္ေနာ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မီးသၿဂၤိဳလ္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးႏွစ္ခုက ေကာင္းကင္ထက္သို ႔တက္သြားျပီး ေပါင္းစံုမိျပီးၾကယ္ေလးအျဖစ္ ျဖစ္တည္သြားေပမဲ ေပါင္းဆံုခြင့္မရရွာပါဘူး။သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား(ၾကယ္ႏွစ္လံုးၾကာ းထဲ) ၾကယ္တစ္လံုး၀င္ေရာက္တားဆီးေနတယ္ေလ။ အခုေကာင္းကင္မွာျမင္ေနရတဲ႔ တခ်ိဳ႕အေခၚကေတာ့ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္ေပါ့ေနာ္။တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွာ ရွိေနတဲ႔ ၾကယ္ေလးႏွစ္လံုးကေတာ့ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ျဖစ္ျပီးအလယ္ကေတာ့ မိေထြးရဲ႕တားဆီးလိုက္တဲ႔ ၾကယ္ေပါ့။ ညမိုးေကာင္းကင္မွာထြန္းလင္းေနေပမဲ႔အခုခ်ိန္ထိ ဆံုဆည္းခြင့္မရွိေသးတဲ႔ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔ နန္းဦးျပင္ဆိုတ ဒီၾကယ္ေလးႏွစ္လံုးကို ေတြ႕မိတိုင္းသနားေနရဆဲေပါ့။။။။။ ကႏ ၱာရမိုးစက္မ်ား ခြန္သမ္ေလာ ႏွင္႕ နန္းဦးေပငယ္ငယ္တုန္းကေမေမစီက ၾကားရတဲ႕႔ပုံၿပင္ေတြထဲက ခုထိ ရင္ထဲ စြဲးညွိက်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ ပုံၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္

sipaw Generation. (သီေပါသား/သူမ်ား)

No comments:

Post a Comment

"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika

from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf via IFTTT