from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
Sunday, March 11, 2018
"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika
Sunday, January 21, 2018
ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ “သူမ” ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ဤေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက "ဘာျဖစ္လို႔ "သူမ"က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ၊ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ "သူမ" ေတြကို မၾကာခဏ ဖက္ေနၾကားေနရတာေပါ့"ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ႐ွင္းျပပါရေစ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။စာဖက္သူတို႔ ယခု အသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေနေသာ စကားေတြထဲမွာ "သူမ"ဆိုေသာစကားကို ဘယ္ႏွခါမ်ား ထည့္ေျပာခဲ့ၾကပါသလဲ။(သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာစကားကို ဆိုလိုပါသည္။တမင္ေျပာ ေသာစကားကို မဆိုလိုပါ။)သာဓကျပပါမည္။ ခင္ခင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ဆိုပါစို႔ ။ "ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲလုပ္ေကြၽးေနတာ၊သူ႔ခဗ်ာ ခုလို ႐ုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္" "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔က သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ" ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ...... "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူမမိဘေတြက ေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ "ဟု ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ဘယ္လို ျဖစ္သြားမည္နည္း။ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြား မွာ ေသခ်ာပါသည္။တစ္ခါမွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရိွ ေသာ "သူမ"ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္႐ွားပါသည္။ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကား မ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္......... ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ေမာ္ဒယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာၿပီဆို လ်ွင္ "သူမဟာ......။သူမရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့......၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးၾကတာက"စသည္ျဖင့္ "သူမ"ေတြ အဆက္မျပတ္ ပါလာတက္သည္။သတင္းေၾကညာ ခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ ေရးလ်ွင္လည္း "သူမ"ေတြ ပါပါလာတက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက်္ားကို ျဖစ္ေစ၊မိန္းမကို ျဖစ္ေစ "သူ"ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ ရည္ၫႊန္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာစာအေရးအသား ေပၚၿပီးေတာ့လည္း ေ႐ွးစာေပ အစဥ္အဆက္ ဤသို႔ပင္ သံုးခဲ့ၾကပါသည္။သာဓက ျပပါဦးမည္။ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဦးတိုးက "ရာမယကန္"တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာ ကို ဤသို႔ဖြဲ႔ထားပါသည္။"အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ၊ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႔တဲ့လို႔"ဟူ၍ ျဖစ္သည္။အပ်ံ သင္စမိန္းကေလးကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ "သူမခ်စ္သည့္၊သူ႔ေမာင္ပါးမွာ"ဟု မဖြဲ႔ခဲ့ပါ။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးပုည၏ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးက ဆင္မင္းကို ေလ်ွာက္ထားေသာစကားကို ၾကည့္ပါဦး။ စူဠသုဘဒၵါက"ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ဆင္မင္းေက်ာ္၏၊ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊စိတ္ခ်ေပေရာ့ သူေသပါေတာ့ မည္ဟု ေရႊးနန္းေၾကာ့႐ွင္၊သူ႔ခ်စ္လင္၏ ရင္ခြင္ၾကားမွာ ေခါင္းထား၍အေသာ့ ၊ငိုပါေတာ့သည္ ဘုရား"တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔မယား ငိုတည့္လ်ွင္၊ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီး ပ်ားယာ"ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႔သည္။ထိုသူကေတာ့ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီးကိုဆိုလိုပါသည္။မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖက္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထား ေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး "ေက်းဇူး႐ွင္မ သူကိုယ္တိုင္ လမ္းျပ၍ ၫႊန္လိုက္ေၾကာင္း"ဖြဲ႔သည္။ ထိူသူကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ "သူဟုပင္ ရည္ကြၽန္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ "သူမက ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါသည္။ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး(J.C.Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါ က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ heကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။သို႔ေသာ္ Sheမွာ မိန္းမကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ "သူ(မ)"ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက "သူမ"ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚ ေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရတြင္ ေျပာသူကို ရည္ၫႊန္းလ်ွင္ "သူ"ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။အရင္းခံၾကဆံုး နာမ္းစားမ်ား ျဖစ္သည္။ျမန္မာစာ အစကတည္းက ေတြ႔ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ကြၽန္ေတာ္၊ကြၽန္မ တပည္ေတာ္"စသည့္ နာမ္းစားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚ လာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ငါ၊နင္၊သူ"ဟူေသာ အရင္းခံနာမ္စားအားလံုး ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ၫႊန္းပါလ်က္ "သူ"က်မွ ေယာက်္ား၊မိန္းမခြဲၿပီး "သူမ"ဟု သံုးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါ။"ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး"ဟု "သူ"သံုး၍ေျပာရံုႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက်္ားႀကီး ျဖစ္မသြားပါ။မိန္းမမွန္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို စနစ္နက်ေလ့လာေသာ အေမရိကန္သာသနာျပဳဆရာ ဂ်ပ္ဆင္(ဆရာ ယုဒသန္)၏ ျမန္မာသဒၵါတြင္ "he"ကိုလည္း "သူ"၊ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာ႐ွင္ကပင္ sheကို "သူ"ဟု မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေဖာ္ျပပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက "သူမ သူမ"ႏွင့္ တမ,တည္းမေနျခင္းမွာ သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ သူမကို ျမန္မာစကားမဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုခဲ့ ပါသည္။ျမန္မာစကားမွန္လ်ွင္ ျမန္မာသက္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၊ျမန္မာသဒၵါက်မ္းေတြမွာ "သူမ"ပါကို ပါရပါမည္။ျမန္မာစကား စစ္စစ္မဟုတ္ ေစကာမူ ဘာသာျခားမွ ေမြးစားယူေသာ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့အဘိဓာန္မွာ ထည့္ပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ေကာ္ဖီ၊ကြန္ပ်ဴတာတို႔အထိ ပါပါသည္။ "သူမ"ေတာ့ မပါပါ။သို႔ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ လက္ခံ အသံုးျပဳေသာ ေမြးစားစကားလည္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ျမန္မာစကား၏ သဘာဝႏွင့္ဆန္က်င္ ေနေသာ ခြဲျခားသံုးဖို႔ မလိုအပ္ေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ဝန္းက်င္က ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးတို႔ ေငြတာရီမဂၢဇင္းတြင္ "သူမျပႆနာ"ကို အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "သူမ"ကိုႀကိဳက္ေသာ ထိုစာေရးဆရာက မိမိကိုယ္မိမိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈကို လက္ခံသူအျဖစ္ ေၾကညာၿပီး ဦးရန္ေအာင္ကို တရားေသးဝါဒ ေ႐ွး႐ိုးသမားအျဖစ္ ရည္ၫႊန္သည္။"သူမ"မႀကိဳက္သူမ်ားတြင္ "ေက်ာင္း ဆရာတစ္ပိုင္း စာေရးဆရာမ်ား"အထူးသျဖင့္ ပါဝင္ ေၾကာင္း ထိုစာေရးဆရာက ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္က မိန္းမမွန္းသိေအာင္"သူမ"ဟု ခြဲေျပာစတမ္းသာဆိုလ်ွင္ ေယာက်္ားမွန္းသိေအာင္ "သူထီး"ဟု ခြဲေျပာရမလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊"ငါထီး-ငါမ သူထီး-သူမ"ဟုလည္း ခြဲေျပာရမလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ထိထိမိမိ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရပါ သည္။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခါႏွင့္ အဆံုးသက္ပါရေစ။စာတမ္းဖက္ပြဲတစ္ခုတြင္ သဘာပတိပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္က "လြင္ေမာ္စိုး "ဆိုေသာ စာတမ္း႐ွင္နာမည္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဟုထင္ကာ "သူမရဲ႕ စာတမ္းက"ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စာတမ္းဖက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေသာ အခါ ထိုစာတမ္း႐ွင္သည္ "သူမ"မဟုတ္ေသာ "သူထီး"ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပရိသက္ျပံဳးစရာ ျဖစ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဝိုင္း Credit to Ko Htun Lay
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ “သူမ” ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ဤေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက "ဘာျဖစ္လို႔ "သူမ"က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ၊ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ "သူမ" ေတြကို မၾကာခဏ ဖက္ေနၾကားေနရတာေပါ့"ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ႐ွင္းျပပါရေစ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။စာဖက္သူတို႔ ယခု အသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေနေသာ စကားေတြထဲမွာ "သူမ"ဆိုေသာစကားကို ဘယ္ႏွခါမ်ား ထည့္ေျပာခဲ့ၾကပါသလဲ။(သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာစကားကို ဆိုလိုပါသည္။တမင္ေျပာ ေသာစကားကို မဆိုလိုပါ။)သာဓကျပပါမည္။ ခင္ခင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ဆိုပါစို႔ ။ "ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲလုပ္ေကြၽးေနတာ၊သူ႔ခဗ်ာ ခုလို ႐ုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္" "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔က သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ" ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ...... "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူမမိဘေတြက ေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ "ဟု ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ဘယ္လို ျဖစ္သြားမည္နည္း။ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြား မွာ ေသခ်ာပါသည္။တစ္ခါမွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရိွ ေသာ "သူမ"ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္႐ွားပါသည္။ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကား မ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္......... ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ေမာ္ဒယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာၿပီဆို လ်ွင္ "သူမဟာ......။သူမရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့......၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးၾကတာက"စသည္ျဖင့္ "သူမ"ေတြ အဆက္မျပတ္ ပါလာတက္သည္။သတင္းေၾကညာ ခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ ေရးလ်ွင္လည္း "သူမ"ေတြ ပါပါလာတက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက်္ားကို ျဖစ္ေစ၊မိန္းမကို ျဖစ္ေစ "သူ"ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ ရည္ၫႊန္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာစာအေရးအသား ေပၚၿပီးေတာ့လည္း ေ႐ွးစာေပ အစဥ္အဆက္ ဤသို႔ပင္ သံုးခဲ့ၾကပါသည္။သာဓက ျပပါဦးမည္။ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဦးတိုးက "ရာမယကန္"တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာ ကို ဤသို႔ဖြဲ႔ထားပါသည္။"အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ၊ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႔တဲ့လို႔"ဟူ၍ ျဖစ္သည္။အပ်ံ သင္စမိန္းကေလးကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ "သူမခ်စ္သည့္၊သူ႔ေမာင္ပါးမွာ"ဟု မဖြဲ႔ခဲ့ပါ။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးပုည၏ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးက ဆင္မင္းကို ေလ်ွာက္ထားေသာစကားကို ၾကည့္ပါဦး။ စူဠသုဘဒၵါက"ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ဆင္မင္းေက်ာ္၏၊ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊စိတ္ခ်ေပေရာ့ သူေသပါေတာ့ မည္ဟု ေရႊးနန္းေၾကာ့႐ွင္၊သူ႔ခ်စ္လင္၏ ရင္ခြင္ၾကားမွာ ေခါင္းထား၍အေသာ့ ၊ငိုပါေတာ့သည္ ဘုရား"တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔မယား ငိုတည့္လ်ွင္၊ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီး ပ်ားယာ"ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႔သည္။ထိုသူကေတာ့ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီးကိုဆိုလိုပါသည္။မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖက္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထား ေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး "ေက်းဇူး႐ွင္မ သူကိုယ္တိုင္ လမ္းျပ၍ ၫႊန္လိုက္ေၾကာင္း"ဖြဲ႔သည္။ ထိူသူကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ "သူဟုပင္ ရည္ကြၽန္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ "သူမက ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါသည္။ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး(J.C.Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါ က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ heကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။သို႔ေသာ္ Sheမွာ မိန္းမကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ "သူ(မ)"ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက "သူမ"ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚ ေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရတြင္ ေျပာသူကို ရည္ၫႊန္းလ်ွင္ "သူ"ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။အရင္းခံၾကဆံုး နာမ္းစားမ်ား ျဖစ္သည္။ျမန္မာစာ အစကတည္းက ေတြ႔ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ကြၽန္ေတာ္၊ကြၽန္မ တပည္ေတာ္"စသည့္ နာမ္းစားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚ လာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ငါ၊နင္၊သူ"ဟူေသာ အရင္းခံနာမ္စားအားလံုး ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ၫႊန္းပါလ်က္ "သူ"က်မွ ေယာက်္ား၊မိန္းမခြဲၿပီး "သူမ"ဟု သံုးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါ။"ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး"ဟု "သူ"သံုး၍ေျပာရံုႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက်္ားႀကီး ျဖစ္မသြားပါ။မိန္းမမွန္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို စနစ္နက်ေလ့လာေသာ အေမရိကန္သာသနာျပဳဆရာ ဂ်ပ္ဆင္(ဆရာ ယုဒသန္)၏ ျမန္မာသဒၵါတြင္ "he"ကိုလည္း "သူ"၊ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာ႐ွင္ကပင္ sheကို "သူ"ဟု မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေဖာ္ျပပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက "သူမ သူမ"ႏွင့္ တမ,တည္းမေနျခင္းမွာ သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ သူမကို ျမန္မာစကားမဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုခဲ့ ပါသည္။ျမန္မာစကားမွန္လ်ွင္ ျမန္မာသက္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၊ျမန္မာသဒၵါက်မ္းေတြမွာ "သူမ"ပါကို ပါရပါမည္။ျမန္မာစကား စစ္စစ္မဟုတ္ ေစကာမူ ဘာသာျခားမွ ေမြးစားယူေသာ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့အဘိဓာန္မွာ ထည့္ပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ေကာ္ဖီ၊ကြန္ပ်ဴတာတို႔အထိ ပါပါသည္။ "သူမ"ေတာ့ မပါပါ။သို႔ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ လက္ခံ အသံုးျပဳေသာ ေမြးစားစကားလည္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ျမန္မာစကား၏ သဘာဝႏွင့္ဆန္က်င္ ေနေသာ ခြဲျခားသံုးဖို႔ မလိုအပ္ေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ဝန္းက်င္က ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးတို႔ ေငြတာရီမဂၢဇင္းတြင္ "သူမျပႆနာ"ကို အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "သူမ"ကိုႀကိဳက္ေသာ ထိုစာေရးဆရာက မိမိကိုယ္မိမိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈကို လက္ခံသူအျဖစ္ ေၾကညာၿပီး ဦးရန္ေအာင္ကို တရားေသးဝါဒ ေ႐ွး႐ိုးသမားအျဖစ္ ရည္ၫႊန္သည္။"သူမ"မႀကိဳက္သူမ်ားတြင္ "ေက်ာင္း ဆရာတစ္ပိုင္း စာေရးဆရာမ်ား"အထူးသျဖင့္ ပါဝင္ ေၾကာင္း ထိုစာေရးဆရာက ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္က မိန္းမမွန္းသိေအာင္"သူမ"ဟု ခြဲေျပာစတမ္းသာဆိုလ်ွင္ ေယာက်္ားမွန္းသိေအာင္ "သူထီး"ဟု ခြဲေျပာရမလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊"ငါထီး-ငါမ သူထီး-သူမ"ဟုလည္း ခြဲေျပာရမလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ထိထိမိမိ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရပါ သည္။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခါႏွင့္ အဆံုးသက္ပါရေစ။စာတမ္းဖက္ပြဲတစ္ခုတြင္ သဘာပတိပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္က "လြင္ေမာ္စိုး "ဆိုေသာ စာတမ္း႐ွင္နာမည္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဟုထင္ကာ "သူမရဲ႕ စာတမ္းက"ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စာတမ္းဖက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေသာ အခါ ထိုစာတမ္း႐ွင္သည္ "သူမ"မဟုတ္ေသာ "သူထီး"ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပရိသက္ျပံဳးစရာ ျဖစ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဝိုင္း Credit to Ko Htun Lay
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
Monday, October 2, 2017
သပိတ္သြတ္လြတ္တရား -မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး http://ift.tt/2xSWEqF
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
“ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသဝါဒမ်ား ” http://ift.tt/2xTOwq5
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
သပိတ္သြတ္လြတ္တရား***မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး
" သပိတ္သြတ္လြတ္တရား "
--------------------------------
သီတင္းက်ြတ္ၿပီဆိုေတာ့ လသာသာ မီးထြန္း ပူေဇာ္ရလို႔ ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾကတယ္။ မိဘ ဆရာသမားေတြ ကန္ေတာ့ရလို႔လည္း ဝမ္းသာရတယ္ ဆိုတာေတာ့ ေကာင္းတဲ႔ ေစတနာေတြ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ တို႔ခႏၶာႀကီးကေတာ့ သီတင္းမက်ြတ္ခင္ ဝါဆိုဦးကထက္ ယခု သီတင္းက်ြတ္က ေသဖို႔ရာ ပိုနီးသြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ား ထင္ေနၾကသလဲ ဝမ္းနည္းစရာပဲလား ဝမ္းသာစရာပဲလားလို႔ ေမးရင္ျဖင့္ ေၾသာ္.. ေသခါနီး သြားတာပဲလို႔ မွတ္ပါ။
ဒီေတာ့ မေသရာ ရွာဖို႔ရာ အလုပ္သည္ ခရီး ေရာက္ထားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီဘဝေတာ့ အတိတ္က ဆုေတာင္း အဝိဇၨာ သခၤါရေတြကို က်ဳပ္တို႔ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ႔လို႔ အခုဘဝမ ဝိညာဏ္ နာမ္ရုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေဝဒနာ ဆိုတဲ႔ ခႏၶာငါးပါး ရထားေတာ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏ ကလည္း လားရေတာ့မွာပဲ။ ဒီအို နာ ေသ လားရျငားေသာ္လည္းတဲ႔.. မေသရာ ရွာတဲ႔အလုပ္ကို ေတြ႕ရလို႔ ဝမ္းသာၾကပါလို႔လည္း သတိေပးလိုက္ ပါတယ္။
ကဲ.. ဒီေန႔ ေဟာတဲ႔ တရားက အဂုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ေဟာလို႔ သစၥာသိၿပီး ေသတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဘာမွပူစရာ မရွိပံုကို ျပန္လည္ ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္တယ္။ အတိတ္ဘဝက သစၥာေလးပါး မသိေတာ့ အဝိဇၨာနဲ႔ ေနခဲ႔ၾကတယ္။ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္ဆိုေတာ့ သခၤါရေတြေပါ႔ဗ်ာ။ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုေပမဲ႔ သစၥာကိုမသိေတာ့ ကုသိုလ္ရိုးရိုး လုပ္တာလား ေနာက္ဘဝ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာလားလို႔ ေမးရင္ ဘယ့္ႏွယ္ ေျဖမလဲ.. (လူခ်မ္းသာနတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား)
ဒါျဖင့္ ကုသိုလ္ကံနဲ႔ တဏွာနဲ႔ ေရာေနတယ္။ ကုသိုလ္လုပ္တာက ကုသိုလ္ရမယ္ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္တာက တဏွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုေရာတယ္ ဆိုကထဲက အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရ ျဖစ္မသြားဘူးလား... ။ အတိတ္က အဝိဇၨာဆိုတာ ကိေလသဝဋ္ သခၤါရဆိုတာ ကမၼဝဋ္ ဒီ ၂ပါးကို လုပ္ခဲ႔တယ္။ မသိတဲ႔ အဝိဇၨာက ကိေလသဝဋ္ ကုသိုလ္ျပဳၿပီး လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ဆုေတာင္းတာက ကမၼဝဋ္။ ကိေလသဝဋ္ ကမၼဝဋ္ေတြ ျပဳၿပီး စုေတ မေန ေသလြန္တဲ႔အခါ ဝိညာဏ္ဆိုတဲ႔ ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္ကို ရပါတယ္။
ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္႐ရင္ နာမ္ရုပ္ ေပၚရမယ္။ နာမ္ရုပ္ ေပၚလို႔ရွိရင္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္မေပၚဘူးလား။ ေပၚလာရင္ ဖႆ ေဝဒနာ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဘာသစၥာတံုး... (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား) ဒီဒုကၡသစၨာကိုေတာ့ ဝိပါကဝဋ္ထဲ သြင္းလိုက္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ ေကာင္းေကာင္း ရထားတာလား ဝဋ္သင့္ ေနတာလား။ ခႏၶာႀကီးဟာ ဝိပါကဝဋ္လို႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။
ဒုကၡကို ပင္လယ္ ေဝေနၿပီး သားပူ သမီးပူ ေဆြပူ မ်ိဳးပူ မင္းပူ စိုးပူေတြနဲ႔ ဝိပါကဝဋ္ႀကီးဟာ ဘာသစၥာပါလိမ္႔.. (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား) သားပူလည္း ဒုကၡသစၥာပဲ သမီးပူလာရင္လည္း ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဉာဏ္ႏွလံုးသြင္းၿပီးေန။ ဒီလိုႏွလံုးသြင္း လိုက္ရင္ ဒါသစၥာသိတာပဲ။ သစၥာသိေစခ်င္လြန္းလို႔ တိုက္တြန္းတာကို ဘုန္းႀကီးလြန္တယ္လို႔ မဆိုနဲ႔။ ကိုယ္က ကိစၥ မၿပီးေသးလို႔ ဒီေလာက္ တိုက္တြန္း ေနတာလို႔မွတ္ပါ။ ဒီဘဝတြင္ ကိစၥၿပီးေစခ်င္လြန္းလို႔ သစၥာသိၿပီး ပုဂၢိဳလ္ဟာ သုဂတိမွတစ္ပါး ဘယ္မွ မသြားဘူး ဆိုတာ ေပၚၿပီလား။
ငါေသရင္ ဘာမ်ားျဖစ္ဦးမလဲဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးနဲ႔။ တို႔ခႏၶာေပၚသ၍ ဒုကၡသစၥာပဲဆိုတာ သိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေသရင္ နတ္ရြာ သုဂတိမွ တစ္ပါး ဘယ္မွ မသြားဘူးဆိုတာ ဧကန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ အားေပးစကားလား သစၥာသိရင္ သံသရာမလည္ဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔တရားလား။ (သစၥာသိရင္ သံသရာ မလည္တဲ႔တရားပါဘုရား)
အေလာင္းေကာင္ အသုဘႀကီးတစ္ခု မလႊဲသာလို႔ ဒီေက်ာင္းေပၚ ထားမယ္ဆိုပါေတာ့.. ဒီအသုဘႀကီးထဲက ဘာေတြထြက္လာမွာလဲ ေမးရင္ နားထဲကထြက္လည္း သုဘထြက္မလား အသုဘ ထြက္မလား.. ပါးစပ္ထဲက ႏွာေခါင္းထဲက မ်က္စိထဲက ထြက္တာ သုဘထြက္မလား အသုဘထြက္မလား။ (အသုဘပါဘုရား) နဂိုက ဘာမို႔လို႔ ဘာထြက္တာတံုး.. (အသုဘမို႔လို႔ အသုဘထြက္ပါတယ္ဘုရား) ဒီေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘာသစၥာတံုး.. (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
အသုဘႀကီးထဲက က်င္ႀကီးထြက္လာ က်င္ငယ္ ထြက္လာ ေခ်ြးထြက္လာ ေရာင္ေဖာလာ ေသြးျပည္ ေတြထြက္လာ အသုဘေတြ ထြက္လာတာပဲ။ ၿငိမ္ေနတဲ႔စိတ္ကေရာ ႀကံေနတဲ႔စိတ္ကေရာ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ ေပၚခ်င္ရာေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္ပဲဆိုတာ မေသခ်ာဘူးလား။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡသစၥာ မသိေသးဘူးလို႔ ဆိုၾကမွာလား။ ဒီအသိနဲ႔ ေသရင္ အပါယ္မက်ဘူး ဆိုတာ လက္ကိုင္ ထားရမယ္။ မပ်င္းနဲ႔.. ဒီအသိ႐ၿပီးရင္ ေသခ်င္းဆိုး မရွိေတာ့ဘူး။ သစၥာသိသူအတြက္ ပဋိစၥသမုပၸ့ဒ္ မရွိေတာ့ဘူး။
သစၥာသိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မွာ ဒီခႏၶာကေန ေနာက္ခႏၶာ မလိုခ်င္ မစြဲလန္းေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတည္း မဂ္ေပၚသြားတယ္။ ဒုကၡသစၥာက အမွန္သိတာ မဂၢသစၥာက ျဖတ္ခ်တာ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္သိရင္ျဖင့္ "ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔ေဟ႔" လို႔ အိမ္မွာ မွာခဲ႔။ ဘယ္လိုမွာမတုန္း... (ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြန္နဲ႔ပါ ဘုရား) သစၥာသိတဲႊသူ သံသရာျပတ္တယ္။ ေအာက္အပါယ္ေလးပါး ငရဲ တိရစၧာန္ ၿပိတၱာ အသူရကယ္ ေရာက္မွ ဆြမ္းသြတ္ရမွာကိုးဗ်။
ခုေတာ့ သစၥာသိတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဆြမ္းသြတ္စရာ ရွိေသးရဲ႕လား... (မရွိပါဘုရား) ကိုယ္႔တိုင္လည္း သိေအာင္လုပ္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘာေပၚေပၚ ဘာသစၥာတံုး... (ဒုကၡသစၥာ) သိတာက... (မဂၢသစၥာ) ေသသြားတာက... (သမုဒယသစၥာ) ေနာင္ခႏၶာ မလာတာက... (ဒုကၡနိေယာဓသစၥာပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ငါေသရင္ သပိတ္မသြတ္နဲ႔လို႔ မွာရဲၿပီလား.. (မွာရဲပါၿပီဘုရား) မွာျဖစ္ေအာင္မွာပါ ေသမွ အရွက္ကြဲ မခံပါနဲ႔။
၁၃၂၄ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ 12.10.1962 တြင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရား ခႏၶာဝန္မခ်မီ ၄ရက္အလို ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ငါေသရင္ သပိတ္မသြတ္နဲ႔ တရားေတာ္မွ ဓမၼ သုတ မွ်ေ၀ပါ၏။
ဓမၼ သုတ
“ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသဝါဒမ်ား ”
“ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသဝါဒမ်ား ”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
“သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္၏ အစြမ္းသံုးပါး”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
၁။ သိရန္မွန္က, မက်န္ရေအာင္, လံုးဝစံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၂။ သိသည့္တရား, မ်ားအျပား၌, ေဟာထားစဖြယ္, နည္းသြယ္သြယ္ကို, ျခယ္လွယ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
၃။ ကၽြတ္ထိုက္ၾကေပ, မ်ားေဝေန၏, ဣေျႏၵစရိုက္, သူ႔အႀကိဳက္ကို, ႏႈိက္ခၽြ
တ္စံုလင္, အကုန္ျမင္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္ အစြမ္းတည္း။
ဉာဏ္ေတာ္စြမ္းပကား, ဤသံုးပါးေၾကာင့္, အမ်ားေဝေန, ကၽြတ္လြတ္ေစဖို႔, မေနမနား, သက္ေတာ္အားျဖင့္, ႀကီးမားေလဘိ, ရွစ္ဆယ္ျပည့္၍, ပရိနိဗၺာန္, စံသည့္တိုင္ေအာင္, သယ္ယူေဆာင္, ဘုန္းေခါင္ ငါတို႔ ဘုရားတည္း။
-----------------------------------------
“ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူရျခင္း၏ ရလာဘ္”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ဘုရားရွင္ေတာ္, မပြင့္ေပၚလွ်င္, လူေတာ္အမ်ား, စိတ္ေကာင္းထားလည္း, ဤကားကုသိုလ္, အကုိသိုလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, မသိရ, မ်ားလွ အျပစ္ေတြ။
ဘုရားရွင္ေတာ္, ပြင့္ထြန္းေပၚ၍, ေဟာေဖာ္ညႊန္ၾကား, ျမတ္တရားေၾကာင့္, ဤကားကုသုိလ္, အကုသိုလ္ႏွင့္, ထိုထိုဘံုဘဝ, သိၾကရ, မ်ားလွ ေက်းဇူးေတြ။ ေက်းဇူးေတာ္ရင္, ဘုရားရွင္ကို, ေန႔စဥ္မျပတ္, ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔, အျမတ္ရတနာ, သာသနာ၏, ႏွစ္ျဖာဝန္ထမ္း, လြန္ႀကိဳးပမ္း, လူစြမ္း ျပၾကေစ။
-----------------------------------------
“သံေဝဂဝတၳဳ ရွစ္ပါး”
•••••••••••••••••••••••
အမိဝမ္းေခါင္း, ဆယ္လေညာင္းမွ်, ေအာင္းခဲ့ရေခ်, တည္သေႏၶႏွင့္, လူ႔ေျပလူ႔ရြာ, ေရာက္ျပန္ပါလည္း, အို နာ ေသေရး, ဒုကၡေဘးေၾကာင့္, စိတ္ေအးကိုယ္ခိုင္, မေနႏိုင္ခဲ့, ဆိုင္ဆိုင္ဒုကၡ, ခံၿပီးမွလည္း, မ်ားလွပါယ္ရြာ, ေရာက္ၾကရွာ၏။ အတီတာေရွး, ဤဝဋ္ေဘးႏွင့္, ေနာင္ေရး နာဂါတ္, ဒုကၡထပ္လိမ့္, မျပတ္ခုခါ, ျဖစ္တံုးမွာလည္း, အစာရွာရ, ထိုဒုကၡေၾကာင့္, ေန႔ညမဟူ, ကိုယ္စိတ္ပူ၍, သူသူငါငါ, မသက္သာသည္, ရွစ္ျဖာသံေဝ ရေၾကာင္းတည္း။
-----------------------------------------
ငရဲရွိတယ္, တိစၧာန္ရွိတယ္, ၿပိတၱာရွိတယ္, လူနံု လူမြဲ လူဆင္းရဲ ရွိတယ္, ေသရဦးမယ္ သတိထား။
-----------------------------------------
“မီး ၁၁-ပါး”
•••••••••••••
သူသူငါငါ, ျဖစ္ေလရာဝယ္, ဦးစြာႀကိဳဆီး, ဇာတိမီးက, အၿပီးပံုေသ, ေလာင္ျမိဳက္ေလ၏။ မေသြတစ္သီး, ဇရာမီးလည္း, အၿပီးေနာက္မွာ, ကပ္လ်က္ပါ၏။ မကြာေစရ, မရဏဟု, တစ္ဘဝဖ်က္ဆီး, ေလာင္သည့္မီးလည္း, ၿငီးၿငီးေျပာင္ေျပာင္, အျမဲေလာင္၏။ ေလာင္ပံုေလာင္အား, မထင္ရွားပဲ, ႏုထြားၿပိဳျမစ္, အရြယ္ျဖစ္ေသာ္, အခ်စ္ရာဂ, မီးေတြထ၍, ေဒါသထန္ျပင္း, ေမာဟညႇဥ္း၏။ မကင္းႏိုင္ေအာင္, ထို႔ေနာက္ေနာင္လည္း, ေတာက္ေလာင္ဖိစီး, ေသာကမီးေၾကာင့္, ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ, အေထြေထြႏွင့္, ပရိေဒဝ, ငိုေၾကြးၾကဖို႔, ဒုကၡလည္းထပ္, ေဒါမနသ္ႏွင့္, ဆက္စပ္မကြာ, ဥပါယာသ, လြန္ျပင္းျပ၍, သက္မွ်မရွဴ, တက္ေအာင္ပူသည္, ဆူဆူဆယ့္တစ္ မီးေတာက္တည္း။
-----------------------------------------
“အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ, လကၡဏာေရး ၃-ပါး”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အိုအိုလူမ်ား, သတိထားေလာ့, သြားဆဲကာလ, ခါသမယဝယ္, ပထမေျခလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းတို႔, လွမ္း ဒုတိယ, မေရာက္ၾကဘူး၊ ဒုတိယလွမ္း, ရုပ္နာမ္တန္းလည္း, လွမ္း တတိယ, မေရာက္ၾကပင္၊ တစ္လွမ္းတြင္လည္း, ေျမႇာက္စဥ္တစ္မ်ိဳး, ေရွ႔တိုးတစ္ဖံု, လြန္ပံုတစ္ဝ, ေအာက္ခ်တစ္ခင္း, ထိျခင္းတေလြ႔, ဖိနင္းေစ့ေအာင္, တေရြ႔ေရြ႔ျမန္း, အခန္းခန္း၌, ေျခလွမ္းပိုင္းျခား, စိတ္ေျခာက္ပါးဝယ္, သြယ္သြယ္နာမ္တန္း, ရုပ္အတန္းတို႔, ႏွမ္းအိုးခင္းထက္, ႏွမ္းေတြက်က္သို႔, ျဖစ္ပ်က္ေနရ, အနိစၥသည္, ဒုကၡ-အနတၱခ်ည္းသာတည္း။
-------------------------------------------
“မခ်စ္ေသာ္လည္း မမုန္းပါနဲ႔”
•••••••••••••••••••••••••••••••
ကိုယ့္ကို ပတ္ဝန္းက မခ်စ္ေပမယ့္ မမုန္းၾကမွ ေကာင္းတယ္။
ေကာင္းေကာင္းေန ေသာ္လည္း အသက္မတိုပါ။
ျဖစ္သလိုေန ေသာ္လည္း အသက္မပိုပါ။
ေလာကမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေနပါေစ ေသခါနီးက်မွ မ်က္ရည္လည္ရလ်ွင္ မေတာ္ေပဘူး။
-----------------------------------------------
“သံေဝဂကဗ်ာ”
•••••••••••••••••
ငါတို႔ေနရာ ဤကမၻာတဏွာအုပ္စုိးသည္။
တဏွာေစရာ မေနသာ ေဖြရွာဆက္ရသည္။
ရသည့္ဥစၥာ ခ်စ္သူပါ စြန္႔ခြာသြားရမည္။
တကယ့္အေရး တကယ့္ေဘး ဘယ္ေသြး ဘယ္သား မကယ္ၿပီ။
ငါႏွင့္ ရြယ္တူ ငါ့ေအာက္လူ ႀကီးသူေသၾက မ်ားလွၿပီ။
ခဏမစဲ အိုစျမဲ ကိုယ္လဲ ေသဖက္နီးခဲ့ၿပီ။
ဇရာမီးေတာင္ ကိုယ္တည္းေလာင္ ေသေအာင္ၿမိဳက္ေတာ့သည္။
မေသရခင္ သြားလမ္းစဉ္ ႀကိဳတင္ ျပင္သင့္ၿပီ။
ဒါန သီလာ ဘာဝနာ လမ္းသာထြင္လိမ့္မည္။
မဂၢင္ယာဥ္ႀကီး အျမန္စီး ခရီးထြက္ေတာ့မည္။
------------------------------------------------
“ပဲြလမ္းသဘင္ႏွင့္ကစားပဲြ”
••••••••••••••••••••••••••••••
တန္ခုိးႀကီးဘုရားဟု ထင္ရွားေသာ ဘုရားပဲြတုိင္းလုိပင္ ဇာတ္ပဲြသဘင္မ်ားႏွင့္ အေလာင္းအစား ကစားပဲြမ်ား တဲြဖက္ပါ၀င္ေနသည္မွာ ဗုဒၶအလုိေတာ္ႏွင့္ လံုး၀ ဆန္႔က်င္ေနေသာ စနစ္သာတည္း။
အကယ္၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေနပါမူ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း၌ ဤကဲ့သုိ႔ ပဲြက်င္းပကာ ဗုဒၶေရွ႕ေတာ္၀ယ္ မင္းသား မင္းသမီး ဆုိသူေတြ သီဆုိၾက, လူျပက္ေတြ ျပက္လံုးထုတ္ ၾကႏွင့္ ပူေဇာ္ခြင့္ ရၾကပါမည္ေလာ၊ ဘုရားပဲြဟူသည္မွာ ဘုရားကုိ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ရမည့္ပဲြတည္း၊ သုိ႔ပါလ်က္ ဘုရားကုိ သတိ မရၾကဘဲ ဘုရားကုိ အနားထား၍ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကျခင္း, ပဲြၾကည့္ရာမွ ကစား၀ုိင္းမွ ရန္ပဲြျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေသေက်ၾက, ႐ံုေရာက္၍ ေငြကုန္ လူပန္း ျဖစ္ၾကျခင္းကား ႐ုိင္းစုိင္းေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ၀န္ခံရာ က်လွ၏။
အိႏိၵယ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ၀တ္တက္ပဲြ ဘုရားပဲြမ်ား၌ မဟတၱမ ဂႏီၵႀကီးက ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ တရားေရေအး တုိက္ေကၽြးေၾကာင္းကုိ (သတင္းစာ၌) ဖတ္လုိက္ရေသာအခါ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဘုရားပဲြေတြကုိ ၾကည့္၍ ၀မ္းနည္းမိပါေတာ့သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အနာဂတ္ကာလ၌ ဘုရားပဲြကုိ အစုိးရႏွင့္တကြ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔ ျပဳျပင္ေပးရန္ ေလးနက္စြာ ေတာင္းပန္ပါသည္။
မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္
အေရွ႕ဖက္သို႔ ကိုင္းညြတ္လ်က္ရွိေသာ သစ္ပင္သည္ လဲသည့္အခါ အေရွ႕ဖက္သို႔သာ လဲဖြယ္ရာ ရွိသက့ဲသို႔ နိဗၺာန္သို႔ ကိုင္းညြတ္ေနေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳ သမ်ွ၌ နိဗၺာန္ဖက္သို႔သာ ညြတ္လ်က္ရွိေနသည္ျဖစ္၍ ထိုသူေတာ္စင္သည္ အဘယ္မွာ အပါယ္ေလးပါးသို႔ သြားဖြယ္ရာ ရွိပါေတာ့အ့ံနည္း။
-------------------------------------------
“အေကာင္းဆုံးလူ”
••••••••••••••••••••••
သတၱဝါ တစ္ေယာက္မွာ -
၁။ ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္သာ ၾကည့္သူ။
၂။ သူတစ္ပါးအက်ိဳး သက္သက္သာ ၾကည့္သူ။
၃။ သူက်ိဳး ကိုယ္က်ိဳး မၾကည့္သူ။
၄။ သူက်ိဳး ကိုယ္က်ိဳး ႏွစ္ပါးစုံ ၾကည့္သူ။
လို ့ ရွိတဲ့ အနက္က ႏွစ္ပါးစုံ ၾကည့္သူဟာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။
----------------------------------------------
သာသနာေတာ္ဟာ အျမဲတမ္း တည္တံ႔ခိုင္ျမဲေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာ္ကဆံုးကာလ ကြယ္ေပ်ာက္မွာ မလြယ္ဘူး။ သာသနာေတာ္ႀကီး မကြယ္ေပ်ာက္ခင္ မိမိတို႔ တဖက္တလမ္းကေန ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ သာသနာေတာ္ႀကီးဟာ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ မတည္ျမဲဘူး။ တကယ့္ရဟႏၲာမ်ား လက္ထက္ကေတာင္ ေျပာင္းလဲေနေသးတယ္။ ခုေခတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားလက္ထက္မွာ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္သြားေပမယ့္ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူတဲ့ တရားေဒသနာေတြ မ်ားစြာက်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတရားေတာ္ေတြအတိုင္း ေျပာဆိုေနထိုင္သြားရင္ နိဗၺာန္နဲ႔ မေဝးဘူး။ နီးဖို႔ရန္သာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို သိေနတဲ့သူဟာ ေသရမွာကို မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ေသရမွာေၾကာက္သူဟာ တရားေတာ္ကို အထင္ေသးရာေရာက္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတည္ျမဲႏိုင္တဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းေကာင္းထားလိုက္ရမယ္။
----------------------------------------
“ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ မေ၀းပါ”
•••••••••••••••••••••••••••••••
အလုပ္ကိစၥတစ္ခုကို အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္ေနသူအဖို႔ ေၾကာင့္ၾကပူပန္မႈဆိုတာ မရွိပါ။ ေပးလာတဲ့ အခြင့္အေရး၊ ရလာတဲ့အခြင့္အေရး၊ ရလာတဲ့ အခ်ိန္ကို တန္ဘိုးထား၍ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာမေ၀းပါ။
-----------------------------------------
ေက်ာက္ဆစ္ဆရာ အျဖတ္မခံရတဲ႔ ေက်ာက္တံုးဟာ အရုပ္အျဖစ္သို႔ မေရာက္နိဳင္သလို ဆရာေကာင္းအဆံုးအမ မခံရတဲ႕တပည့္ေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းမျဖစ္နိဳင္ဘူ။
------------------------------------------
“တန္ဖိုးအရိွဆုံး”
•••••••••••••••••
သာသနာျပဳလုပ္ငန္းဆိုတာ ယခုဘဝပင္ပန္းေပမယ့္ သံသရာမွာ တန္ဖိုးအရိွဆုံးပဲ။ ပရဟိတစိတ္ အမ်ားအက်ိဳးျပဳတဲ့စိတ္ မဟုတ္လား။ သာသနာထဲ ဝင္လာသူတိုင္း ပရဟိတစိတ္ ထားၾကမယ္ဆိုရင္ နိုင္ငံနဲ႔ သာသနာဟာ ကမၻာမွာ ဟည္းသြားနိုင္တယ္။
--------------------------------------------
“ဆရာေတာ့္ အဓိ႒ာန္”
•••••••••••••••••••••••••
ဗုဒၶျမတ္စြာ ေလာင္းလ်ာတုန္းက, ေနာက္ဆံုးအထိ ပါရမီ။
လူနတ္မ်ားစြာ ခ်မ္းသာေရးမို႔, အသက္ေပးလို႔ ျဖည့္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘာသာအတြက္မို႔, ငါပါအသက္ ဆံုးေစမည္။
ေနာက္မဆုတ္ေပါင္ ခုလိုေတြးလို႔, ကုသိုလ္ေရးမို႔ ႀကိဳးစားမည္။
( ဒို႔လဲ ႀကိဳးစားမည္ )
-【မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး】
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
Posted by►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
" အတိတ္နိမိတ္ ယံုၾကည္မႈ " ★★★★★★★★★★★★★★ ပုထုဇဥ္ မွန္သမွ် နိမိတ္ေကာက္တဲ့သ ူေတြ မ်ားတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး မ်က္ခံုးလႈပ္တာေ တာင္ လာဘ္ရမယ... -
ျမန္မာ့ ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳး ✏ ✏ ✏ ✏ ဓါးေတြရဲ႕အက်ဥ္းခ်ံဴးးေလးပါ ဓားမ၊ ဓားႏွီး၊ ဓားခြၽန္၊ ဓားကုပ္၊ ဓားရွည္၊ ဓားျမႇောင္၊ ဓားမရွည္၊ ဓားပါး၊ ဓားေပါက...