from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
Sunday, January 21, 2018
ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ “သူမ” ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ဤေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက "ဘာျဖစ္လို႔ "သူမ"က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ၊ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ "သူမ" ေတြကို မၾကာခဏ ဖက္ေနၾကားေနရတာေပါ့"ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ႐ွင္းျပပါရေစ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။စာဖက္သူတို႔ ယခု အသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေနေသာ စကားေတြထဲမွာ "သူမ"ဆိုေသာစကားကို ဘယ္ႏွခါမ်ား ထည့္ေျပာခဲ့ၾကပါသလဲ။(သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာစကားကို ဆိုလိုပါသည္။တမင္ေျပာ ေသာစကားကို မဆိုလိုပါ။)သာဓကျပပါမည္။ ခင္ခင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ဆိုပါစို႔ ။ "ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲလုပ္ေကြၽးေနတာ၊သူ႔ခဗ်ာ ခုလို ႐ုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္" "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔က သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ" ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ...... "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူမမိဘေတြက ေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ "ဟု ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ဘယ္လို ျဖစ္သြားမည္နည္း။ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြား မွာ ေသခ်ာပါသည္။တစ္ခါမွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရိွ ေသာ "သူမ"ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္႐ွားပါသည္။ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကား မ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္......... ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ေမာ္ဒယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာၿပီဆို လ်ွင္ "သူမဟာ......။သူမရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့......၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးၾကတာက"စသည္ျဖင့္ "သူမ"ေတြ အဆက္မျပတ္ ပါလာတက္သည္။သတင္းေၾကညာ ခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ ေရးလ်ွင္လည္း "သူမ"ေတြ ပါပါလာတက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက်္ားကို ျဖစ္ေစ၊မိန္းမကို ျဖစ္ေစ "သူ"ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ ရည္ၫႊန္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာစာအေရးအသား ေပၚၿပီးေတာ့လည္း ေ႐ွးစာေပ အစဥ္အဆက္ ဤသို႔ပင္ သံုးခဲ့ၾကပါသည္။သာဓက ျပပါဦးမည္။ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဦးတိုးက "ရာမယကန္"တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာ ကို ဤသို႔ဖြဲ႔ထားပါသည္။"အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ၊ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႔တဲ့လို႔"ဟူ၍ ျဖစ္သည္။အပ်ံ သင္စမိန္းကေလးကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ "သူမခ်စ္သည့္၊သူ႔ေမာင္ပါးမွာ"ဟု မဖြဲ႔ခဲ့ပါ။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးပုည၏ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးက ဆင္မင္းကို ေလ်ွာက္ထားေသာစကားကို ၾကည့္ပါဦး။ စူဠသုဘဒၵါက"ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ဆင္မင္းေက်ာ္၏၊ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊စိတ္ခ်ေပေရာ့ သူေသပါေတာ့ မည္ဟု ေရႊးနန္းေၾကာ့႐ွင္၊သူ႔ခ်စ္လင္၏ ရင္ခြင္ၾကားမွာ ေခါင္းထား၍အေသာ့ ၊ငိုပါေတာ့သည္ ဘုရား"တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔မယား ငိုတည့္လ်ွင္၊ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီး ပ်ားယာ"ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႔သည္။ထိုသူကေတာ့ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီးကိုဆိုလိုပါသည္။မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖက္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထား ေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး "ေက်းဇူး႐ွင္မ သူကိုယ္တိုင္ လမ္းျပ၍ ၫႊန္လိုက္ေၾကာင္း"ဖြဲ႔သည္။ ထိူသူကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ "သူဟုပင္ ရည္ကြၽန္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ "သူမက ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါသည္။ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး(J.C.Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါ က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ heကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။သို႔ေသာ္ Sheမွာ မိန္းမကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ "သူ(မ)"ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက "သူမ"ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚ ေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရတြင္ ေျပာသူကို ရည္ၫႊန္းလ်ွင္ "သူ"ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။အရင္းခံၾကဆံုး နာမ္းစားမ်ား ျဖစ္သည္။ျမန္မာစာ အစကတည္းက ေတြ႔ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ကြၽန္ေတာ္၊ကြၽန္မ တပည္ေတာ္"စသည့္ နာမ္းစားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚ လာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ငါ၊နင္၊သူ"ဟူေသာ အရင္းခံနာမ္စားအားလံုး ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ၫႊန္းပါလ်က္ "သူ"က်မွ ေယာက်္ား၊မိန္းမခြဲၿပီး "သူမ"ဟု သံုးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါ။"ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး"ဟု "သူ"သံုး၍ေျပာရံုႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက်္ားႀကီး ျဖစ္မသြားပါ။မိန္းမမွန္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို စနစ္နက်ေလ့လာေသာ အေမရိကန္သာသနာျပဳဆရာ ဂ်ပ္ဆင္(ဆရာ ယုဒသန္)၏ ျမန္မာသဒၵါတြင္ "he"ကိုလည္း "သူ"၊ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာ႐ွင္ကပင္ sheကို "သူ"ဟု မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေဖာ္ျပပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက "သူမ သူမ"ႏွင့္ တမ,တည္းမေနျခင္းမွာ သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ သူမကို ျမန္မာစကားမဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုခဲ့ ပါသည္။ျမန္မာစကားမွန္လ်ွင္ ျမန္မာသက္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၊ျမန္မာသဒၵါက်မ္းေတြမွာ "သူမ"ပါကို ပါရပါမည္။ျမန္မာစကား စစ္စစ္မဟုတ္ ေစကာမူ ဘာသာျခားမွ ေမြးစားယူေသာ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့အဘိဓာန္မွာ ထည့္ပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ေကာ္ဖီ၊ကြန္ပ်ဴတာတို႔အထိ ပါပါသည္။ "သူမ"ေတာ့ မပါပါ။သို႔ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ လက္ခံ အသံုးျပဳေသာ ေမြးစားစကားလည္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ျမန္မာစကား၏ သဘာဝႏွင့္ဆန္က်င္ ေနေသာ ခြဲျခားသံုးဖို႔ မလိုအပ္ေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ဝန္းက်င္က ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးတို႔ ေငြတာရီမဂၢဇင္းတြင္ "သူမျပႆနာ"ကို အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "သူမ"ကိုႀကိဳက္ေသာ ထိုစာေရးဆရာက မိမိကိုယ္မိမိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈကို လက္ခံသူအျဖစ္ ေၾကညာၿပီး ဦးရန္ေအာင္ကို တရားေသးဝါဒ ေ႐ွး႐ိုးသမားအျဖစ္ ရည္ၫႊန္သည္။"သူမ"မႀကိဳက္သူမ်ားတြင္ "ေက်ာင္း ဆရာတစ္ပိုင္း စာေရးဆရာမ်ား"အထူးသျဖင့္ ပါဝင္ ေၾကာင္း ထိုစာေရးဆရာက ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္က မိန္းမမွန္းသိေအာင္"သူမ"ဟု ခြဲေျပာစတမ္းသာဆိုလ်ွင္ ေယာက်္ားမွန္းသိေအာင္ "သူထီး"ဟု ခြဲေျပာရမလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊"ငါထီး-ငါမ သူထီး-သူမ"ဟုလည္း ခြဲေျပာရမလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ထိထိမိမိ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရပါ သည္။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခါႏွင့္ အဆံုးသက္ပါရေစ။စာတမ္းဖက္ပြဲတစ္ခုတြင္ သဘာပတိပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္က "လြင္ေမာ္စိုး "ဆိုေသာ စာတမ္း႐ွင္နာမည္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဟုထင္ကာ "သူမရဲ႕ စာတမ္းက"ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စာတမ္းဖက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေသာ အခါ ထိုစာတမ္း႐ွင္သည္ "သူမ"မဟုတ္ေသာ "သူထီး"ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပရိသက္ျပံဳးစရာ ျဖစ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဝိုင္း Credit to Ko Htun Lay
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
ျမန္မာ့ ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳး ✏ ✏ ✏ ✏ ဓါးေတြရဲ႕အက်ဥ္းခ်ံဴးးေလးပါ ဓားမ၊ ဓားႏွီး၊ ဓားခြၽန္၊ ဓားကုပ္၊ ဓားရွည္၊ ဓားျမႇောင္၊ ဓားမရွည္၊ ဓားပါး၊ ဓားေပါက...
-
" အတိတ္နိမိတ္ ယံုၾကည္မႈ " ★★★★★★★★★★★★★★ ပုထုဇဥ္ မွန္သမွ် နိမိတ္ေကာက္တဲ့သ ူေတြ မ်ားတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး မ်က္ခံုးလႈပ္တာေ တာင္ လာဘ္ရမယ...
No comments:
Post a Comment