from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
Sunday, March 11, 2018
"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika
Sunday, January 21, 2018
ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ “သူမ” ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ဤေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက "ဘာျဖစ္လို႔ "သူမ"က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ၊ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ "သူမ" ေတြကို မၾကာခဏ ဖက္ေနၾကားေနရတာေပါ့"ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ႐ွင္းျပပါရေစ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။စာဖက္သူတို႔ ယခု အသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေနေသာ စကားေတြထဲမွာ "သူမ"ဆိုေသာစကားကို ဘယ္ႏွခါမ်ား ထည့္ေျပာခဲ့ၾကပါသလဲ။(သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာစကားကို ဆိုလိုပါသည္။တမင္ေျပာ ေသာစကားကို မဆိုလိုပါ။)သာဓကျပပါမည္။ ခင္ခင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ဆိုပါစို႔ ။ "ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲလုပ္ေကြၽးေနတာ၊သူ႔ခဗ်ာ ခုလို ႐ုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္" "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔က သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ" ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ...... "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူမမိဘေတြက ေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ "ဟု ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ဘယ္လို ျဖစ္သြားမည္နည္း။ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြား မွာ ေသခ်ာပါသည္။တစ္ခါမွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရိွ ေသာ "သူမ"ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္႐ွားပါသည္။ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကား မ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္......... ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ေမာ္ဒယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာၿပီဆို လ်ွင္ "သူမဟာ......။သူမရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့......၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးၾကတာက"စသည္ျဖင့္ "သူမ"ေတြ အဆက္မျပတ္ ပါလာတက္သည္။သတင္းေၾကညာ ခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ ေရးလ်ွင္လည္း "သူမ"ေတြ ပါပါလာတက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက်္ားကို ျဖစ္ေစ၊မိန္းမကို ျဖစ္ေစ "သူ"ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ ရည္ၫႊန္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာစာအေရးအသား ေပၚၿပီးေတာ့လည္း ေ႐ွးစာေပ အစဥ္အဆက္ ဤသို႔ပင္ သံုးခဲ့ၾကပါသည္။သာဓက ျပပါဦးမည္။ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဦးတိုးက "ရာမယကန္"တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာ ကို ဤသို႔ဖြဲ႔ထားပါသည္။"အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ၊ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႔တဲ့လို႔"ဟူ၍ ျဖစ္သည္။အပ်ံ သင္စမိန္းကေလးကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ "သူမခ်စ္သည့္၊သူ႔ေမာင္ပါးမွာ"ဟု မဖြဲ႔ခဲ့ပါ။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးပုည၏ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးက ဆင္မင္းကို ေလ်ွာက္ထားေသာစကားကို ၾကည့္ပါဦး။ စူဠသုဘဒၵါက"ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ဆင္မင္းေက်ာ္၏၊ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊စိတ္ခ်ေပေရာ့ သူေသပါေတာ့ မည္ဟု ေရႊးနန္းေၾကာ့႐ွင္၊သူ႔ခ်စ္လင္၏ ရင္ခြင္ၾကားမွာ ေခါင္းထား၍အေသာ့ ၊ငိုပါေတာ့သည္ ဘုရား"တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔မယား ငိုတည့္လ်ွင္၊ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီး ပ်ားယာ"ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႔သည္။ထိုသူကေတာ့ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီးကိုဆိုလိုပါသည္။မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖက္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထား ေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး "ေက်းဇူး႐ွင္မ သူကိုယ္တိုင္ လမ္းျပ၍ ၫႊန္လိုက္ေၾကာင္း"ဖြဲ႔သည္။ ထိူသူကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ "သူဟုပင္ ရည္ကြၽန္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ "သူမက ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါသည္။ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး(J.C.Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါ က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ heကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။သို႔ေသာ္ Sheမွာ မိန္းမကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ "သူ(မ)"ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက "သူမ"ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚ ေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရတြင္ ေျပာသူကို ရည္ၫႊန္းလ်ွင္ "သူ"ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။အရင္းခံၾကဆံုး နာမ္းစားမ်ား ျဖစ္သည္။ျမန္မာစာ အစကတည္းက ေတြ႔ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ကြၽန္ေတာ္၊ကြၽန္မ တပည္ေတာ္"စသည့္ နာမ္းစားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚ လာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ငါ၊နင္၊သူ"ဟူေသာ အရင္းခံနာမ္စားအားလံုး ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ၫႊန္းပါလ်က္ "သူ"က်မွ ေယာက်္ား၊မိန္းမခြဲၿပီး "သူမ"ဟု သံုးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါ။"ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး"ဟု "သူ"သံုး၍ေျပာရံုႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက်္ားႀကီး ျဖစ္မသြားပါ။မိန္းမမွန္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို စနစ္နက်ေလ့လာေသာ အေမရိကန္သာသနာျပဳဆရာ ဂ်ပ္ဆင္(ဆရာ ယုဒသန္)၏ ျမန္မာသဒၵါတြင္ "he"ကိုလည္း "သူ"၊ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာ႐ွင္ကပင္ sheကို "သူ"ဟု မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေဖာ္ျပပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက "သူမ သူမ"ႏွင့္ တမ,တည္းမေနျခင္းမွာ သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ သူမကို ျမန္မာစကားမဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုခဲ့ ပါသည္။ျမန္မာစကားမွန္လ်ွင္ ျမန္မာသက္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၊ျမန္မာသဒၵါက်မ္းေတြမွာ "သူမ"ပါကို ပါရပါမည္။ျမန္မာစကား စစ္စစ္မဟုတ္ ေစကာမူ ဘာသာျခားမွ ေမြးစားယူေသာ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့အဘိဓာန္မွာ ထည့္ပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ေကာ္ဖီ၊ကြန္ပ်ဴတာတို႔အထိ ပါပါသည္။ "သူမ"ေတာ့ မပါပါ။သို႔ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ လက္ခံ အသံုးျပဳေသာ ေမြးစားစကားလည္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ျမန္မာစကား၏ သဘာဝႏွင့္ဆန္က်င္ ေနေသာ ခြဲျခားသံုးဖို႔ မလိုအပ္ေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ဝန္းက်င္က ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးတို႔ ေငြတာရီမဂၢဇင္းတြင္ "သူမျပႆနာ"ကို အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "သူမ"ကိုႀကိဳက္ေသာ ထိုစာေရးဆရာက မိမိကိုယ္မိမိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈကို လက္ခံသူအျဖစ္ ေၾကညာၿပီး ဦးရန္ေအာင္ကို တရားေသးဝါဒ ေ႐ွး႐ိုးသမားအျဖစ္ ရည္ၫႊန္သည္။"သူမ"မႀကိဳက္သူမ်ားတြင္ "ေက်ာင္း ဆရာတစ္ပိုင္း စာေရးဆရာမ်ား"အထူးသျဖင့္ ပါဝင္ ေၾကာင္း ထိုစာေရးဆရာက ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္က မိန္းမမွန္းသိေအာင္"သူမ"ဟု ခြဲေျပာစတမ္းသာဆိုလ်ွင္ ေယာက်္ားမွန္းသိေအာင္ "သူထီး"ဟု ခြဲေျပာရမလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊"ငါထီး-ငါမ သူထီး-သူမ"ဟုလည္း ခြဲေျပာရမလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ထိထိမိမိ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရပါ သည္။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခါႏွင့္ အဆံုးသက္ပါရေစ။စာတမ္းဖက္ပြဲတစ္ခုတြင္ သဘာပတိပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္က "လြင္ေမာ္စိုး "ဆိုေသာ စာတမ္း႐ွင္နာမည္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဟုထင္ကာ "သူမရဲ႕ စာတမ္းက"ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စာတမ္းဖက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေသာ အခါ ထိုစာတမ္း႐ွင္သည္ "သူမ"မဟုတ္ေသာ "သူထီး"ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပရိသက္ျပံဳးစရာ ျဖစ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဝိုင္း Credit to Ko Htun Lay
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
ျမန္မာစကားမဟုတ္ေသာ “သူမ” ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ဤေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဘဝင္မက်သူမ်ားက "ဘာျဖစ္လို႔ "သူမ"က ျမန္မာစကားမဟုတ္ရမွာလဲ၊ ျမန္မာစကားမို႔လို႔ စာေတြစကားေတြထဲမွာ "သူမ" ေတြကို မၾကာခဏ ဖက္ေနၾကားေနရတာေပါ့"ဟု ေျပာခ်င္ၾကမည္ ထင္ပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း ႐ွင္းျပပါရေစ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။စာဖက္သူတို႔ ယခု အသက္အရြယ္အထိ ေန႔တိုင္းပံုမွန္ေျပာေနေသာ စကားေတြထဲမွာ "သူမ"ဆိုေသာစကားကို ဘယ္ႏွခါမ်ား ထည့္ေျပာခဲ့ၾကပါသလဲ။(သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာစကားကို ဆိုလိုပါသည္။တမင္ေျပာ ေသာစကားကို မဆိုလိုပါ။)သာဓကျပပါမည္။ ခင္ခင္ဆိုေသာ မိန္းကေလးအေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ဆိုပါစို႔ ။ "ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ သမီးအႀကီးဆံုးေလ၊ သူ႔မိသားစုကို သူပဲလုပ္ေကြၽးေနတာ၊သူ႔ခဗ်ာ ခုလို ႐ုတ္တရက္ ဆံုးသြားေတာ့ သနားစရာပါပဲကြယ္" "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔က သူ႔ေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူ႔မိဘေတြကေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ" ဤစကားမ်ားကို သဘာဝအတိုင္း ပံုမွန္ေျပာေသာ စကားမ်ားအျဖစ္ နားလည္ၾကပါသည္။ ဤသို႔မေျပာဘဲ...... "ဟုတ္တယ္ ဟိုေန႔ကပဲ သူမေမာင္ေလးကို ေက်ာင္း လိုက္ပို႔တာ ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္။သူမမိဘေတြက ေတာ့ ရင္ကြဲမွာပဲ "ဟု ေျပာသည္ဆိုပါစို႔။ဘယ္လို ျဖစ္သြားမည္နည္း။ၾကားရသူအဖို႔ ရယ္စရာျဖစ္သြား မွာ ေသခ်ာပါသည္။တစ္ခါမွ ပံုမွန္ထည့္ေျပာေလ့မရိွ ေသာ "သူမ"ေတြ တမင္ထည့္ေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း ထင္႐ွားပါသည္။ဤသို႔ေသာ ျမန္မာစကား မ်ိဳး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွ ေျပာမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္......... ဤသို႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို တီဗီြထုတ္လႊင့္ခ်က္ ေတြမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ေမာ္ဒယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာၿပီဆို လ်ွင္ "သူမဟာ......။သူမရဲ႕ ဝါသနာကေတာ့......၊ သူမကို ခ်ီးက်ဴးၾကတာက"စသည္ျဖင့္ "သူမ"ေတြ အဆက္မျပတ္ ပါလာတက္သည္။သတင္းေၾကညာ ခ်က္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေခါင္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလ်ွင္ ေရးလ်ွင္လည္း "သူမ"ေတြ ပါပါလာတက္ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေယာက်္ားကို ျဖစ္ေစ၊မိန္းမကို ျဖစ္ေစ "သူ"ဟူ၍သာ ျမန္မာစကား စေပၚကတည္းက အစဥ္တစိုက္ ရည္ၫႊန္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာစာအေရးအသား ေပၚၿပီးေတာ့လည္း ေ႐ွးစာေပ အစဥ္အဆက္ ဤသို႔ပင္ သံုးခဲ့ၾကပါသည္။သာဓက ျပပါဦးမည္။ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဦးတိုးက "ရာမယကန္"တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အမူအရာ ကို ဤသို႔ဖြဲ႔ထားပါသည္။"အပ်ိဳပ်ံသင္၊ ေရႊရင္သိမ္းသစ္ကယ္၊သူ႔ခ်စ္သူ သူ႔ေမာင္ပါးမွာ၊ စကားရပ္ဖြဲ၊ခ်စ္စဖြယ္ႏြဲ႔တဲ့လို႔"ဟူ၍ ျဖစ္သည္။အပ်ံ သင္စမိန္းကေလးကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ "သူမခ်စ္သည့္၊သူ႔ေမာင္ပါးမွာ"ဟု မဖြဲ႔ခဲ့ပါ။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဦးပုည၏ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးက ဆင္မင္းကို ေလ်ွာက္ထားေသာစကားကို ၾကည့္ပါဦး။ စူဠသုဘဒၵါက"ဆဒၵန္ဘုန္းေမာ္၊ဆင္မင္းေက်ာ္၏၊ စြယ္ေတာ္ကို မရလ်ွင္၊စိတ္ခ်ေပေရာ့ သူေသပါေတာ့ မည္ဟု ေရႊးနန္းေၾကာ့႐ွင္၊သူ႔ခ်စ္လင္၏ ရင္ခြင္ၾကားမွာ ေခါင္းထား၍အေသာ့ ၊ငိုပါေတာ့သည္ ဘုရား"တဲ့။ စူဠသုဘဒၵါမိဖုရားကို "သူ"ဟုပင္ ရည္ၫႊန္းပါသည္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔မယား ငိုတည့္လ်ွင္၊ဟိုလူႀကီးက ပ်ာယီး ပ်ားယာ"ဟူ၍ ဆက္ဖြဲ႔သည္။ထိုသူကေတာ့ ဗာရာဏသီ မင္းႀကီးကိုဆိုလိုပါသည္။မုဆိုးက ဆဒၵန္ဆင္မင္း၏ အစြယ္ကို သြားျဖက္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ွာက္ထား ေတာ့ မိဖုရားႀကီး သေဘာက်သြားၿပီး "ေက်းဇူး႐ွင္မ သူကိုယ္တိုင္ လမ္းျပ၍ ၫႊန္လိုက္ေၾကာင္း"ဖြဲ႔သည္။ ထိူသူကေတာ့ စူဠသုဘဒၵါပါ။ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ "သူဟုပင္ ရည္ကြၽန္ေၾကာင္း သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ဆိုလ်ွင္ "သူမက ဘယ္လိုေပၚလာပါသလဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းရိွပါသည္။ကိုလိုနီေခတ္က ထင္႐ွားေသာ ေဂ်စီနက္စဖီး(J.C.Nesfield)၏ အဂၤလိပ္သဒၵါ က်မ္းကို ျမန္မာဘာသာျပန္ေသာ ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက နာမ္စားအခန္းတြင္ heကို သူဟု ျမန္မာျပန္ပါသည္ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ျမန္မာျပန္ပါသည္။သို႔ေသာ္ Sheမွာ မိန္းမကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သိသာေစရန္ "သူ(မ)"ဟု ေနာက္က ကြင္းႏွင့္ျပခဲ့သည္။ထိုသေဘာကို သတိမမူမိသူမ်ားက "သူမ"ဟု သံုးရာ၌ ထိုအသံုးေပၚ ေပါက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစကား၏ သဘာဝအရၾကည့္လ်ွင္ နာမ္စားမ်ားသံုးရတြင္ ေျပာသူကို ရည္ၫႊန္းလ်ွင္ "သူ"ဟူ၍ သံုးေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။အရင္းခံၾကဆံုး နာမ္းစားမ်ား ျဖစ္သည္။ျမန္မာစာ အစကတည္းက ေတြ႔ရေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ကြၽန္ေတာ္၊ကြၽန္မ တပည္ေတာ္"စသည့္ နာမ္းစားမ်ားသည္ ေနာက္မွေပၚ လာေသာ နာမ္စားမ်ားျဖစ္သည္။"ငါ၊နင္၊သူ"ဟူေသာ အရင္းခံနာမ္စားအားလံုး ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ရည္ၫႊန္းပါလ်က္ "သူ"က်မွ ေယာက်္ား၊မိန္းမခြဲၿပီး "သူမ"ဟု သံုးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါ။"ခင္ခင္က သူ႔မိသားစုမွာ အႀကီးဆံုး"ဟု "သူ"သံုး၍ေျပာရံုႏွင့္ ခင္ခင္သည္ ေယာက်္ားႀကီး ျဖစ္မသြားပါ။မိန္းမမွန္း သိၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာဘာသာစကားကို စနစ္နက်ေလ့လာေသာ အေမရိကန္သာသနာျပဳဆရာ ဂ်ပ္ဆင္(ဆရာ ယုဒသန္)၏ ျမန္မာသဒၵါတြင္ "he"ကိုလည္း "သူ"၊ Sheကိုလည္း "သူ"ဟုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ပညာ႐ွင္ကပင္ sheကို "သူ"ဟု မွန္မွန္ ကန္ကန္ ေဖာ္ျပပါလ်က္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက "သူမ သူမ"ႏွင့္ တမ,တည္းမေနျခင္းမွာ သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ သူမကို ျမန္မာစကားမဟုတ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ဆိုခဲ့ ပါသည္။ျမန္မာစကားမွန္လ်ွင္ ျမန္မာသက္ပံုက်မ္း၊ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၊ျမန္မာသဒၵါက်မ္းေတြမွာ "သူမ"ပါကို ပါရပါမည္။ျမန္မာစကား စစ္စစ္မဟုတ္ ေစကာမူ ဘာသာျခားမွ ေမြးစားယူေသာ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ျမန္မာ့အဘိဓာန္မွာ ထည့္ပါသည္။ ဒါန၊သီလ၊ေကာ္ဖီ၊ကြန္ပ်ဴတာတို႔အထိ ပါပါသည္။ "သူမ"ေတာ့ မပါပါ။သို႔ဆိုလ်ွင္ သူမသည္ လက္ခံ အသံုးျပဳေသာ ေမြးစားစကားလည္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ျမန္မာစကား၏ သဘာဝႏွင့္ဆန္က်င္ ေနေသာ ခြဲျခားသံုးဖို႔ မလိုအပ္ေသာ စကားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၀ဝန္းက်င္က ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ႏွင့္ အျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးတို႔ ေငြတာရီမဂၢဇင္းတြင္ "သူမျပႆနာ"ကို အခ်ီအခ်ေဆြးေႏြးၾကသည္။ "သူမ"ကိုႀကိဳက္ေသာ ထိုစာေရးဆရာက မိမိကိုယ္မိမိ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈကို လက္ခံသူအျဖစ္ ေၾကညာၿပီး ဦးရန္ေအာင္ကို တရားေသးဝါဒ ေ႐ွး႐ိုးသမားအျဖစ္ ရည္ၫႊန္သည္။"သူမ"မႀကိဳက္သူမ်ားတြင္ "ေက်ာင္း ဆရာတစ္ပိုင္း စာေရးဆရာမ်ား"အထူးသျဖင့္ ပါဝင္ ေၾကာင္း ထိုစာေရးဆရာက ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္က မိန္းမမွန္းသိေအာင္"သူမ"ဟု ခြဲေျပာစတမ္းသာဆိုလ်ွင္ ေယာက်္ားမွန္းသိေအာင္ "သူထီး"ဟု ခြဲေျပာရမလို ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊"ငါထီး-ငါမ သူထီး-သူမ"ဟုလည္း ခြဲေျပာရမလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ဟာသေႏွာၿပီး ထိထိမိမိ ေရးထားသည္ကို ေတြ႔ရပါ သည္။ တစ္ကယ္ျဖစ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခါႏွင့္ အဆံုးသက္ပါရေစ။စာတမ္းဖက္ပြဲတစ္ခုတြင္ သဘာပတိပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္က "လြင္ေမာ္စိုး "ဆိုေသာ စာတမ္း႐ွင္နာမည္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးဟုထင္ကာ "သူမရဲ႕ စာတမ္းက"ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး စာတမ္းဖက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ေသာ အခါ ထိုစာတမ္း႐ွင္သည္ "သူမ"မဟုတ္ေသာ "သူထီး"ႀကီး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ပရိသက္ျပံဳးစရာ ျဖစ္သြားရသည့္ အေၾကာင္းပါ။ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ) ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဝိုင္း Credit to Ko Htun Lay
from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf
via IFTTT
via IFTTT
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
" အတိတ္နိမိတ္ ယံုၾကည္မႈ " ★★★★★★★★★★★★★★ ပုထုဇဥ္ မွန္သမွ် နိမိတ္ေကာက္တဲ့သ ူေတြ မ်ားတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး မ်က္ခံုးလႈပ္တာေ တာင္ လာဘ္ရမယ... -
ျမန္မာ့ ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳး ✏ ✏ ✏ ✏ ဓါးေတြရဲ႕အက်ဥ္းခ်ံဴးးေလးပါ ဓားမ၊ ဓားႏွီး၊ ဓားခြၽန္၊ ဓားကုပ္၊ ဓားရွည္၊ ဓားျမႇောင္၊ ဓားမရွည္၊ ဓားပါး၊ ဓားေပါက...