Tuesday, September 19, 2017

ျမန္မာ့ဓားအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

ျမန္မာ့ ဓားအမ်ိဳးမ်ိဳး
✏ ✏ ✏ ✏
ဓါးေတြရဲ႕အက်ဥ္းခ်ံဴးးေလးပါ
ဓားမ၊ ဓားႏွီး၊ ဓားခြၽန္၊ ဓားကုပ္၊ ဓားရွည္၊ ဓားျမႇောင္၊ ဓားမရွည္၊ ဓားပါး၊ ဓားေပါက္၊ ဓားေကာက္၊ ဓားေမာက္၊ ဓားတို၊ ဓားဝိုင္း၊ ဓားခင္း၊ တုတ္ဓား၊ ဓားစဥ္း၊ ဓားေစာင္း၊ ဓားေကာ့၊ ဓားခ်ိဳင့္၊ ဓားကိုက္၊ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓား
တနည္းအားျဖင့္ ခြဲျခားရေသာ္-
စလူဖူးဓား၊ ေလးကင္းဓား၊ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓား၊ ခါးပတ္ဓား၊ ဓားျမႇောင္၊ ကိုင္းခုတ္ဓား၊ ဓားမဦးခြၽန္၊ ဓားခြၽန္
---------------------------------
သန္လ်က္(၂)မ်ိဳး
အသြားတစ္ဖက္သာရွိၿပီး ဦးဖ်ားေကာ့ေသာ သန္လ်က္မ်ိဳး
အသြားႏွစ္ဖက္ရွိၿပီး အစဥ္အတိုင္း ဦးဖ်ားသြယ္သြားေသာ သန္လ်က္မ်ိဳး
------------------------------------
ျမန္မာ့ ထီးသုံးနန္းသုံးဓားမ်ား
(၁) ဓားနက္ေက်ာက္စီဓား
(၂) မွန္ကူဓား
(၃) ခိုနန္းဓား
(၄) စက္ဝန္းဓား
(၅) နန္းပုံဓား (ပုံနန္းဓား)
၎တို႔တြင္ ဓားနက္ေက်ာက္စီဓားမွာ အဆင့္အျမင့္ဆုံးျဖစ္သည္။ ၎ဓားကို ဝိနိစ္ဆိယ အမတ္ႀကီး၊ ေတာင္နန္းစံ ေဒဝီ မိဖုရားႀကီး (မိဖုရားေခါင္ႀကီး)၊ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာ မင္းသားႏွင့္ ေ႐ႊနန္းရွင္ မင္းတရားႀကီးတို႔သာ ကိုင္ေဆာင္ရေလသည္။
က်န္ေသာဓား(၄)လက္ကို ဝင္းမႉးႀကီး(၄)ေယာက္အား အပ္ႏွင္း ကိုင္ေဆာင္ေစသည္။
ျမန္မာမင္းတို႔သည္ ဓားမႉး၊ ဓားၾကပ္ဝန္မ်ား ခန႔္ထားလ်က္ ဓားကို အဆင့္အတန္း ရာထူးအလိုက္ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူေလ့ရွိ သည္။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ဓားကို အေဆာင္အေယာင္အခမ္းအနားျဖင့္ အပ္ႏွင္းေလ့ရွိေၾကာင္းကို ဆင္ျဖဴရွင္လက္ ထက္က ဝန္ေထာက္ေတာ္ ေနာ္ရထာ
ေရးသားထားေသာ ရတုထဲတြင္ “ ေ႐ႊရည္ေတာ္ေမွာက္၊ ယခုေရာက္သည္၊ အံ့ေလာက္ျမင္ရာ၊ ဓားစၾကာ၏၊ ၾသဘာတိတ္ေကာင္း၊ နိမိတ္ေၾကာင္းမူ၊ တေသာင္းျမန္ေဘာင္၊ ဇမၺဴေတာင္ဝယ္၊ ျဖဴေရာင္ျဖန႔္ဆိုင္၊ ျဖတ္နိုင္ေခ်ာင္းၿငိမ္း၊ ေစထိန္းသိမ္း၍ …” ဟု စပ္ဆိုထားသျဖင့္ ဓားစၾကာေပးႏွင္းေသာ အခမ္းအနား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရေပသည္။
-------------------------------------
ျမန္မာရာဇဝင္ထဲမွ ထင္ရွားေသာ ဓားမ်ား
ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္၏ အသြားလက္ရွစ္သစ္ရွိေသာ ဓား၊ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္း၏ တ႐ုတ္ေျခာက္ေယာက္ မ၍ မႂကြေသာ နဂါးနိုင္ဓား၊ ဒြတၳေပါင္မင္းႀကီး၏ ႏြားလည္ပင္းကို အကြင္းလိုက္ျပတ္က်ေအာင္ထက္ေသာဓား၊ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး၏ အိႏၵိယသားတို႔ အလြန္တရာ ထိတ္လန႔္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ စၾကာဓား၊ အသခၤယာေစာယြမ္း၏ ဆင္လည္ပင္းျပတ္က်ေအာင္ ထက္ေသာ ဓား၊ ဘုရင္မင္းေခါင္၏ ႏွစ္မိုက္အထုရွိ ေငြတုံးကို ပိုင္းျဖတ္နိုင္ေအာင္ ထက္ေသာ ဓား၊ မိုးညွင္းမင္းတရားႀကီး၏ ယမေနပင္ေစာင့္နတ္ႀကီး ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ နရဏီေ႐ႊဓား၊ ေျမာင္းျမစားေလာက္ဖ်ား၏ သား မပစ္ႏြယ္၏ ေက်ာက္ထု သံေတာင္ကို ခုတ္ျဖတ္နိုင္သည့္ဓား၊ ေ႐ႊနန္းေၾကာ့ရွင္၏ ယိမ္းႏြဲ႕ပါးဓား တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ယိမ္းႏြဲ႕ပါးဓားကို နန္းစဥ္ဓား၊ မင္းစဥ္လက္သုံးေတာ္ဓား အျဖစ္ အသုံးျပဳလာခဲ့ရာ သီေပါမင္းလက္ထက္ေတာ္တိုင္ ျဖစ္သည္။ သီေပါမင္း ရတနာဂီရိသို႔ ပါေတာ္မူခါနီး၌ အဂၤလိပ္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို အေတြ႕ခံရာ ဤ ယိမ္းႏြဲ႕ပါးဓားကို ကိုင္စြဲလ်က္ အေတြ႕ခံခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
----------------------------------------------
ဓားလုပ္နည္း တစ္မ်ိဳး
ဓားအရင္းမွ အဖ်ားထိ ဓားသြားအရွည္ကို ကိုင္ေဆာင္သူ၏ လက္သစ္ျဖင့္တိုင္းတာ။ (အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ဆိုရေသာ္ ၁ လက္သစ္ = ၃/၄ လက္မ ရွိသည္။) တိုင္း၍ရေသာ အတိုင္း လက္သစ္အေရအတြက္ကို ေမြးနံသခ်ၤာျဖင့္ ေပါင္း။ ေပါင္းရေသာ ရလဒ္ကို ရန္သူမ်ိဳး(၅)ပါး ႏွင့္ျမႇောက္။ အ႒ဝိဇယ… ေအာင္ျခင္း (၈)ပါးျဖစ္ေသာ (၈)ျဖင့္ စား။
ဥပမာ- ဓားအရွည္ (လက္သစ္)…... ၃၀
စေနေမြးနံသခ်ၤာ …………………+ ၇
----------------------------------------------
…………………………………………… ၃၇
ရန္သူမ်ိဳး (၅)ပါး ……………….. x ၅
_______________________________
…………………………………………… ၁၈၅
ေအာင္ျခင္း(၈)ပါးျဖင့္ စား …………… ÷ ၈
-----------------------------------------------
အႂကြင္း ………………………………….. ၁
အဆိုပါအႂကြင္းတို႔သည္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္း အက်ိဳး/အျပစ္မ်ား သက္ေရာက္ေစသည္ဟု ဆိုပါသည္။
(၁)ႂကြင္း ……… အိုသည္အထိ ခ်မ္းသာအံ့။
(၂)ႂကြင္း……….. မေကာင္း
(၃)ႂကြင္း……. ရန္ေအာင္အံ့။
(၄)ႂကြင္း ……. အသုံးမျပဳေကာင္း။
(၅)ႂကြင္း ……. ဥစၥာစီးပြားပ်က္အံ့။
(၆)ႂကြင္း …….. ႀကံစည္သမွ် မေအာင္ျမင္။
(၇)ႂကြင္း ……. စုတ္၊လာဘ္ အဝင္မ်ားအံ့။
(ဝ)ႂကြင္း ….. မင္းျဖစ္အံ့၊ ရာထူးတက္အံ့။
--------------- ဓားလုပ္နည္း လကၤာ --------------------
သတၱိသဘြဲ႕၊ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္အင္၊ အေရးတင္သား၊ သဘင္စစ္ပြဲ၊ ရန္ခပဲကို၊ လက္စြဲေဆာင္သြား၊ ဓား၏လုပ္ရာ၊ ေရွးနည္းမွာကား၊ တိတ်ာ စႏၵာရ၊ စသည္မပ်က္၊ ခုနစ္ရက္သား၊ စြဲသည့္ဓားကို၊ ဓားသြားရွိေထြ၊ မ်ိဳး၍ေရမွ၊ လယ္ခ်က္မ၍၊ ခ်ိဳးထဓားျပက္၊ မည္မွ်ခ်က္ဟု၊ ခန႔္တြက္ထားေလ၊ ေရာေထြးနံငပင္၊ ျမႇောက္လွ်င္ ငါးခု၊ စားမူ အ႒၊ ႂကြင္းေသသ၌၊ ဧကခ်မ္းသာ၊ ေဒြးမွာ ဒုကၡ၊ သုံးရန္ပ၏၊ ဇယကြၽန္ေျပး၊ ေပၪၥ ျပဳန္းတီး၊ မူႀကီး ဥပါဒ္၊ ေသသ ဆ႒္တည့္၊ သတ္ မယားရ၊ သုည ေက်႐ြာ၊ ျပည့္စုံစြာဟု၊ စံလားထုံးတမ္း၊ လုပ္ရိုးျငမ္းကို၊ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္၊ လုပ္စီရင္ရာ၊ ျမန္လ်င္ ၿပီးၾကေစ၏ကုန္။ ။
ၫြန႔္ဟံ(ၾကဴေတာ) ေရး" ျမန္မာ့ဇာတိမာန္ အထိမ္းအမွတ္မ်ား " စာအုပ္ထဲက ကူးထားတာပါ။
-------------------------------------------------------
ဓားႏွင့္ႏွီးႏႊယ္ေနေသာ ေနာက္အစီအရင္ တစ္ခုကို ေျပာရလွ်င္ ဓားေသြးပုံ ေသြးနည္းျဖစ္သည္။ သရေဒြးက်မ္း အပါအဝင္ အခ်ိဳ႕က်မ္းမ်ားအလိုအရ ၾကတၱိကာနကၡတ္မြန္းတည့္ခ်ိန္၊ ၾကတၱိကာ နကၡတ္စန္းယွဥ္ခ်ိန္တို႔တြင္ ဓားေသြးရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎ အခ်ိန္မ်ား မရပါက အဂၤါေန႕နံနက္
ေနထြက္ခ်ိန္၊ေနတက္ခ်ိန္ တြင္ ဓားေသြးရမည္ ဟူ၏။
ဓားေသြးနည္း (၄)နည္းရွိသည္ဆို၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) ရက္ကန္းခတ္ေသြးနည္း
(၂) တေယာထိုးေသြးနည္း
(၃) သနပ္ခါးေသြးနည္း
(၄) ဝိုက္ေသြးနည္း
ကိုးကား။ ရွိန္းေအာင္(ဂမၻီရ)၊ ဓား၏ လွ်ို႔ဝွက္ခ်က္မ်ား၊ သူရဇၨမဂၢဇင္း၊ ၂၀၁၃၊ ဇူလိုင္လ၊ အတြဲ(၁၃)၊ အမွတ္(၇)၊ စာမ်က္ႏွာ- ၂၅၀
-------------------------------------------------------------------
က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဓားလုပ္နည္းနဲ႕ ပတ္သက္လို႔ ဓားေတြကို အထက္က တင္ျပသလို တြက္ခ်က္ၿပီး မေဟာ္သဓာကိုင္ေဆာင္ေသာဓား၊ သူသတ္ကိုင္ေသာဓား၊ ပုဏၰားကိုင္ေသာဓား... စသည္ျဖင့္ အမည္ေတြေပးထားတဲ့ နည္းပါ။ အေသအခ်ာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ျပန္ရွာေတြ႕ရင္ တင္ျပပါအုံးမယ္။
----------------------------------------------------------------------
(ဒီ ဝင္းမႉးေလးပါးရဲ႕ ဓားေတြရဲ႕ အမွတ္အသားေတြက "ေ႐ႊဘုံနိဒါန္း" စာအုပ္ထဲက ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကိုမွ က်ေနာ္စိတ္ကူးၿပီး ျပန္ဆြဲၾကည့္ထား တာေလးေတြပါ။)
Credit Mya Mon
ပုံေရာစာပါ အားလုံးေကာ္ပီပါ
သိမ္းထားခ်င္တဲ့အတြက္ယခုလုိတင္လုိက္ရပါတယ္
မူရင္းပုိင္ရွင္မ်ားကုိ ခရစ္ဒစ္ေပးပါသဗ်ာ

Ko Ngwe Tun

No comments:

Post a Comment

"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika

from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf via IFTTT