" သပိတ္သြတ္လြတ္တရား "
--------------------------------
သီတင္းက်ြတ္ၿပီဆိုေတာ့ လသာသာ မီးထြန္း ပူေဇာ္ရလို႔ ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾကတယ္။ မိဘ ဆရာသမားေတြ ကန္ေတာ့ရလို႔လည္း ဝမ္းသာရတယ္ ဆိုတာေတာ့ ေကာင္းတဲ႔ ေစတနာေတြ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ တို႔ခႏၶာႀကီးကေတာ့ သီတင္းမက်ြတ္ခင္ ဝါဆိုဦးကထက္ ယခု သီတင္းက်ြတ္က ေသဖို႔ရာ ပိုနီးသြားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ား ထင္ေနၾကသလဲ ဝမ္းနည္းစရာပဲလား ဝမ္းသာစရာပဲလားလို႔ ေမးရင္ျဖင့္ ေၾသာ္.. ေသခါနီး သြားတာပဲလို႔ မွတ္ပါ။
ဒီေတာ့ မေသရာ ရွာဖို႔ရာ အလုပ္သည္ ခရီး ေရာက္ထားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီဘဝေတာ့ အတိတ္က ဆုေတာင္း အဝိဇၨာ သခၤါရေတြကို က်ဳပ္တို႔ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ႔လို႔ အခုဘဝမ ဝိညာဏ္ နာမ္ရုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေဝဒနာ ဆိုတဲ႔ ခႏၶာငါးပါး ရထားေတာ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏ ကလည္း လားရေတာ့မွာပဲ။ ဒီအို နာ ေသ လားရျငားေသာ္လည္းတဲ႔.. မေသရာ ရွာတဲ႔အလုပ္ကို ေတြ႕ရလို႔ ဝမ္းသာၾကပါလို႔လည္း သတိေပးလိုက္ ပါတယ္။
ကဲ.. ဒီေန႔ ေဟာတဲ႔ တရားက အဂုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ေဟာလို႔ သစၥာသိၿပီး ေသတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဘာမွပူစရာ မရွိပံုကို ျပန္လည္ ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္တယ္။ အတိတ္ဘဝက သစၥာေလးပါး မသိေတာ့ အဝိဇၨာနဲ႔ ေနခဲ႔ၾကတယ္။ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္ဆိုေတာ့ သခၤါရေတြေပါ႔ဗ်ာ။ ဗုဒၶဘာသာ ဆိုေပမဲ႔ သစၥာကိုမသိေတာ့ ကုသိုလ္ရိုးရိုး လုပ္တာလား ေနာက္ဘဝ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာလားလို႔ ေမးရင္ ဘယ့္ႏွယ္ ေျဖမလဲ.. (လူခ်မ္းသာနတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား)
ဒါျဖင့္ ကုသိုလ္ကံနဲ႔ တဏွာနဲ႔ ေရာေနတယ္။ ကုသိုလ္လုပ္တာက ကုသိုလ္ရမယ္ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ခ်င္တာက တဏွာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုေရာတယ္ ဆိုကထဲက အဝိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရ ျဖစ္မသြားဘူးလား... ။ အတိတ္က အဝိဇၨာဆိုတာ ကိေလသဝဋ္ သခၤါရဆိုတာ ကမၼဝဋ္ ဒီ ၂ပါးကို လုပ္ခဲ႔တယ္။ မသိတဲ႔ အဝိဇၨာက ကိေလသဝဋ္ ကုသိုလ္ျပဳၿပီး လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ဆုေတာင္းတာက ကမၼဝဋ္။ ကိေလသဝဋ္ ကမၼဝဋ္ေတြ ျပဳၿပီး စုေတ မေန ေသလြန္တဲ႔အခါ ဝိညာဏ္ဆိုတဲ႔ ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္ကို ရပါတယ္။
ပဋိသေႏၶ ဝိညာဏ္႐ရင္ နာမ္ရုပ္ ေပၚရမယ္။ နာမ္ရုပ္ ေပၚလို႔ရွိရင္ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္မေပၚဘူးလား။ ေပၚလာရင္ ဖႆ ေဝဒနာ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဘာသစၥာတံုး... (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား) ဒီဒုကၡသစၨာကိုေတာ့ ဝိပါကဝဋ္ထဲ သြင္းလိုက္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ ေကာင္းေကာင္း ရထားတာလား ဝဋ္သင့္ ေနတာလား။ ခႏၶာႀကီးဟာ ဝိပါကဝဋ္လို႔ မွတ္လိုက္စမ္းပါ။
ဒုကၡကို ပင္လယ္ ေဝေနၿပီး သားပူ သမီးပူ ေဆြပူ မ်ိဳးပူ မင္းပူ စိုးပူေတြနဲ႔ ဝိပါကဝဋ္ႀကီးဟာ ဘာသစၥာပါလိမ္႔.. (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား) သားပူလည္း ဒုကၡသစၥာပဲ သမီးပူလာရင္လည္း ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဉာဏ္ႏွလံုးသြင္းၿပီးေန။ ဒီလိုႏွလံုးသြင္း လိုက္ရင္ ဒါသစၥာသိတာပဲ။ သစၥာသိေစခ်င္လြန္းလို႔ တိုက္တြန္းတာကို ဘုန္းႀကီးလြန္တယ္လို႔ မဆိုနဲ႔။ ကိုယ္က ကိစၥ မၿပီးေသးလို႔ ဒီေလာက္ တိုက္တြန္း ေနတာလို႔မွတ္ပါ။ ဒီဘဝတြင္ ကိစၥၿပီးေစခ်င္လြန္းလို႔ သစၥာသိၿပီး ပုဂၢိဳလ္ဟာ သုဂတိမွတစ္ပါး ဘယ္မွ မသြားဘူး ဆိုတာ ေပၚၿပီလား။
ငါေသရင္ ဘာမ်ားျဖစ္ဦးမလဲဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးနဲ႔။ တို႔ခႏၶာေပၚသ၍ ဒုကၡသစၥာပဲဆိုတာ သိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေသရင္ နတ္ရြာ သုဂတိမွ တစ္ပါး ဘယ္မွ မသြားဘူးဆိုတာ ဧကန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်။ အားေပးစကားလား သစၥာသိရင္ သံသရာမလည္ဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔တရားလား။ (သစၥာသိရင္ သံသရာ မလည္တဲ႔တရားပါဘုရား)
အေလာင္းေကာင္ အသုဘႀကီးတစ္ခု မလႊဲသာလို႔ ဒီေက်ာင္းေပၚ ထားမယ္ဆိုပါေတာ့.. ဒီအသုဘႀကီးထဲက ဘာေတြထြက္လာမွာလဲ ေမးရင္ နားထဲကထြက္လည္း သုဘထြက္မလား အသုဘ ထြက္မလား.. ပါးစပ္ထဲက ႏွာေခါင္းထဲက မ်က္စိထဲက ထြက္တာ သုဘထြက္မလား အသုဘထြက္မလား။ (အသုဘပါဘုရား) နဂိုက ဘာမို႔လို႔ ဘာထြက္တာတံုး.. (အသုဘမို႔လို႔ အသုဘထြက္ပါတယ္ဘုရား) ဒီေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘာသစၥာတံုး.. (ဒုကၡသစၥာပါဘုရား)။
အသုဘႀကီးထဲက က်င္ႀကီးထြက္လာ က်င္ငယ္ ထြက္လာ ေခ်ြးထြက္လာ ေရာင္ေဖာလာ ေသြးျပည္ ေတြထြက္လာ အသုဘေတြ ထြက္လာတာပဲ။ ၿငိမ္ေနတဲ႔စိတ္ကေရာ ႀကံေနတဲ႔စိတ္ကေရာ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ ေပၚခ်င္ရာေပၚ ဒုကၡသစၥာခ်ည္ပဲဆိုတာ မေသခ်ာဘူးလား။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡသစၥာ မသိေသးဘူးလို႔ ဆိုၾကမွာလား။ ဒီအသိနဲ႔ ေသရင္ အပါယ္မက်ဘူး ဆိုတာ လက္ကိုင္ ထားရမယ္။ မပ်င္းနဲ႔.. ဒီအသိ႐ၿပီးရင္ ေသခ်င္းဆိုး မရွိေတာ့ဘူး။ သစၥာသိသူအတြက္ ပဋိစၥသမုပၸ့ဒ္ မရွိေတာ့ဘူး။
သစၥာသိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မွာ ဒီခႏၶာကေန ေနာက္ခႏၶာ မလိုခ်င္ မစြဲလန္းေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတည္း မဂ္ေပၚသြားတယ္။ ဒုကၡသစၥာက အမွန္သိတာ မဂၢသစၥာက ျဖတ္ခ်တာ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္သိရင္ျဖင့္ "ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔ေဟ႔" လို႔ အိမ္မွာ မွာခဲ႔။ ဘယ္လိုမွာမတုန္း... (ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြန္နဲ႔ပါ ဘုရား) သစၥာသိတဲႊသူ သံသရာျပတ္တယ္။ ေအာက္အပါယ္ေလးပါး ငရဲ တိရစၧာန္ ၿပိတၱာ အသူရကယ္ ေရာက္မွ ဆြမ္းသြတ္ရမွာကိုးဗ်။
ခုေတာ့ သစၥာသိတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဆြမ္းသြတ္စရာ ရွိေသးရဲ႕လား... (မရွိပါဘုရား) ကိုယ္႔တိုင္လည္း သိေအာင္လုပ္ပါ။ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဘာေပၚေပၚ ဘာသစၥာတံုး... (ဒုကၡသစၥာ) သိတာက... (မဂၢသစၥာ) ေသသြားတာက... (သမုဒယသစၥာ) ေနာင္ခႏၶာ မလာတာက... (ဒုကၡနိေယာဓသစၥာပါဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ငါေသရင္ သပိတ္မသြတ္နဲ႔လို႔ မွာရဲၿပီလား.. (မွာရဲပါၿပီဘုရား) မွာျဖစ္ေအာင္မွာပါ ေသမွ အရွက္ကြဲ မခံပါနဲ႔။
၁၃၂၄ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ 12.10.1962 တြင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရား ခႏၶာဝန္မခ်မီ ၄ရက္အလို ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ငါေသရင္ သပိတ္မသြတ္နဲ႔ တရားေတာ္မွ ဓမၼ သုတ မွ်ေ၀ပါ၏။
ဓမၼ သုတ
No comments:
Post a Comment