Tuesday, December 3, 2013

ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတား

ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတား


ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပရိတ္ဟူေသာ စကားသည္ ပရိတၱဟူေသာ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳထားသ ည့္ ပါဠိပ်က္ ေဝါဟာရတစ္ခုျဖစ္ သည္။ ပရိတၱဟူသည္ အရံအတားဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ မိမိထံသုိ႔ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္လာေစရန္ သစၥာတရားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ထားကာ ပရိတ္အရံအတားျဖင တားဆီးကာကြယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္ကပင္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္ရဟႏၲာေထရ္ရွင္မ်ားက ေဘးရန္အႏၲရာယ္မ်ား က်ေရာက္ေနသည့္ အရပ္ေဒသ၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ ၾကြေရာက္၍ ရြတ္ပြားခ်ီးျမွ င့္ေတာ္မူကာ အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းရွင္းေစရန္ အရံအတားျပဳေပးထာ းသည့္ အစစ္အမွန္ ေဒသနာေတာ္မ်ားပင ္ ျဖစ္၏။ ဆုိင္ရာ အေျခအေနသုိ႔လုိက္ကာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ပရိတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ပြားေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ား၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အခုိင္အမာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ရွိေနၿပီးျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝ င္မ်ား ရြတ္ပြားပူေဇာ္လ်က္ရွိသည့္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ဟူသည္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအား ေရြးႏႈတ္ကာ အလြယ္တကူ ပူေဇာ္ႏုိင္ရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဘုရားေဟာ မူရင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။


ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အဓိက အခ်က္မွာ ရတနာသုံးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင ကံစြမ္းမ်ားကုိ အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္ရ င္း သစၥာျပဳထားခ်က္မ ်ားပင္ ျဖစ္၏။ “ကတိသစၥာတည္ေသာခါဝယ္ ၾသဇာေလးနက္ ေပၚဆီတက္၍ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆးဖက္ဝင္၏”ဟူေသာ စာဆုိအတုိင္း သစၥာကုိ အေျချပဳကာ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ဂုဏ္ေတာ္အစြြမ္း၊ ကုသုိလ္အစြမ္း၊ သစၥာအစြမ္းမ်ားျ ဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္းပ င္ျဖစ္၏။ ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ႏွ င့္ က်ေရာက္ၿပီး ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ပေပ်ာက္ေစရန္ အထူးအက်ိဳးျပဳေပ းျခင္းပင္ ျဖစ္၏။


ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားက မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာမ်ားသုိ႔ ပင့္ဖိတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား နာယူပူေဇာ္ၿပီး အႏၲရာယ္ခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္ းသာ ျဖစ္ပါေစရန္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကု ရြတ္ပြားသရဇၥ်ယ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာ အနီးဝန္းက်င္ အတြင္းရွိ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္သည့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ အႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားေစၾကျခင္း ျဖစ္၏။


သတိျပဳရမည္မွာ အႏၲရာယ္ဟူသည္ အျပင္အႏၲရာယ္ႏွင့္ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတ ြင္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကား အျပင္အႏၲာရာယ္ကုိသာ အထူးသျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္း ျဖစ္ၿပီး အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိကား မိမိ၏ သတိ၊ ပညာမ်ားျဖင့္သာ မိမိကုိယ္တုိင္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူသည္ကား မိမိကုိယ္ကုိ ပူေလာင္ေစသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား အတြက္ကား ပရိတ္တရားမ်ားထက္ မိမိ၏ သတိပညာတရားမ်ားက ပုိ၍လုိအပ္လွသည္ သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရြတ္ကာ သမထအက်င့္အျဖစ္ သမာဓိမ်ား တုိးပြားေနလွ်င္ကား အတြင္းရန္ျဖစ္သည့္ ကိေလသာ တရားမ်းကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ အရံအတား ျပဳေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။


ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ားသ ည္ ေမတၱာတရားကုိ အေျခခံကာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ထုံလႊမ္းထားသည့္ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားပူေဇာ္သ ူမ်ားကုိ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားျဖစ္သည့္ မေကာင္းသည့္ နတ္မ်ား၊ နာနာဘာဝမ်ား၏ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ာ းမွ တားဆီးေပးၿပီး သူေတာ္ေကာင္းမ်ာ း၏ တန္ျပန္ခ်စ္ခင္ႏ ွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးမႈကုိ ရရွိေစႏုိင္ေပ၏။ ပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ားသည္ မည္သည့္သတၱဝါကုိမွ် ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ ေစသည့္ အေၾကာင္းအရာ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ာ း မပါရွိသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းအ ားျဖင့္ ရြတ္ဆုိသူမ်ားအား တစ္စုံတရာ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေပ ၚႏုိင္ဖြယ္အေၾကာင္း မရွိလွေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဤပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ား၏ ထူးျခားမႈအျဖစ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္သူ၏ စိတ္ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာတရားအေပၚအေ ျခခံကာ သိသာသည့္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပ း သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိပင္ ရရွိခံစားႏုိင္မ ည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံသူမ်ား လက္ေတြ႔ခံစားႏုိင္သည့္ တရားေတာ္၏ သႏၷိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ အဖြင့္အတုိင္းပင္ ျဖစ္၏။


သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ျ ခင္းအားျဖင့္ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာဝနာျဖစ္ေနၿပီး အျပင္ရန္မ်ားကုိ ေမတၱာတရားျဖင့္ အရံအတားျပဳေပးေန မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားျဖ စ္သည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားက ိကား ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကင္းၿငိမ္းသြားေ စရန္ အရံအတား အကာအကြယ္ ျပဳေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားကုိ မိမိ၏ သတိတရား၊ ပညာတရား သမထ၊ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္မ်ားျဖင ္သာ အရံအတားျပဳ ကားကြယ္ေပးႏုိင္ မည္ျဖစ္၏။


ဆုိလုိသည္မွာ ပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပရိတ္ေတာ္ဟူသည္ အျပင္ပမွ က်ေရာက္လာမည့္ ျမင္အပ္မျမင္အပ္ သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ အရံအတားျပဳ တားဆီးကာကြယ္ေပးႏုိင္သည့္ ဓမၼေဒသနာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားသူမ်ား၊ ရြတ္ပြားေပးသူမ်ား အေနျဖင့္ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ာ းကုိ ပရိတ္ေတာ္မ်ားျဖ င့္ အကာအကြယ္ အရံအတား ျပဳထားႏုိင္ေသာ္လည္း အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကိေလသာရန္မ်ားကုိကား တစ္စုံတေယာက္က မက်ေရာက္ေစရန္ အရံအတား ကာကြယ္မႈမ်ား မလုပ္ေပးႏုိင္ဘဲ မိမိကုိယ္တုိင္သာ သတိကုိ အေျခခံသည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရားမ်ားျ ဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မိမိသည္သာ မိမိ၏ အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။


ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပရိတ္တရား ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားပူေဇာ္ကာ အႏၲရာယ္မ်ားမွ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္လုိၾကသည့္သူမ်ားအေနျဖင့္ အတြင္းအျပင္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ နာယူျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာ င္း သီလကုိ အေျခခံသည့္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာမ်ားကုိ ေဆာက္တည္က်င့္ႀကံျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာ င္း ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတားအေၾကာင္း တစ္စိပ္တေဒသ အသိမွ်လုိက္ရပါသည္။


ေမတၱာျဖင့္ မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)


No comments:

Post a Comment

"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika

from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf via IFTTT