"ကုိးကြယ္ရာ ရတနာသုံးပါး" ************************
(က)။ ဗုဒၶရတနာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးသည္ ဗုဒၶရတနာ၊ ဓမၼရတနာႏွင့္ သံဃာရတနာတည္းဟူေသာ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိးကြယ္ ရမည္ျဖစ္သည္။ သတၱဝါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်တ္ဆီ းတတ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼႏွင့္ သံဃာတည္း ဟူေသာ ရတနာသုံးပါးကုိ သရဏဟူ၍လည္းေခၚေဝၚပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ရျခင္းမွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ သတၱဝါတုိ႔ကုိ မေကာင္းေသာ နည္းလမ္းမွ ဆုတ္နစ္ေစျခင္းႏ င့္ အျပစ္ေဒါသ အလုံးစုံ ကင္းစင္၍ ဂုဏ္ေက်းဇူးအလုံးစုံႏွင့္ ျပည့္စုံေစျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
(ခ)။ ဓမၼရတနာ ဓမၼရတနာတည္းဟူေသာ ဘုရား၏ တရားေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္းမွာ တရားေတာ္ကုိ က်င့္ၾကံလုိက္နာသူတုိ႔ကုိ ဘဝသံသရာခရီးခဲမွ ထုတ္ဆြဲကယ္တင္ျခင္း၊ တရားက်င့္တုန္းအခုိက္ႏွင့္ က်င့္ျပီး ေနာက္ကာလတုိ႔၌လည္း သက္သာမႈကုိေပးေစ ျခင္းျဖင့္ သတၱဝါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးေစနုိင္ျခင္းေၾ ကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
(ဂ)။ သံဃာရတနာ သံဃာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္းမွာ အနည္းငယ္မ်ွေသာ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္တုိ႔ကုိၾ ကီးက်ယ္ဖြံ႕ျဖဳိး အက်ဳိးမ်ား ေစရန္ ျပဳျခင္းျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သတၱဝါတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဆီးနုိင္ျခင္းေၾကာ င့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိရတနာသုံးပါးအား ၾကည္ညိဳေလးစား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ ေသာသူကုိ သရဏဂုံတည္သူဟု ေခၚသည္။ ထုိသူသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဘဝသုိ႔ ေရာက္ရမည္ျဖစ္သည့္ျပင္ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ အေျခြအရံေပါမ်ား ျခင္း စေသာ အက်ဳိးမ်ားကုိ ရရွိမည္ျဖစ္ေပသည ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးသည္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃာ၊ ဆရာ၊ မိဘတည္းဟူေသာ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါ းကုိ တစ္ဂုိဏ္း တည္း ထား၍ ပူေဇာ္ကုိးကြယ္ၾ ကရသည္။
(ဃ)။အနေႏၱာအနႏၱ(၅)ပါး (၁)။ ဗုဒၶဂုေဏာ အနေႏၱာ။ (၂)။ ဓမၼဂုေဏာ အနေႏၱာ (၃)။ သံဃဂုေဏာ အနေႏၱာ (၄)။ မာတာပိတုဂုေဏာ အနေႏၱာ (၅)။ အာစရိယဂုေဏာ အနေႏၱာ ဗုဒၶဂုေဏာ- ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သည္၊ အနေႏၱာ-အဆုံးမရွိက်ယ္ဝန္းလွ၏။ ဓမၼဂုေဏာ- တရားေတာ္ျမတ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သည္၊ အနေႏၱာ-အဆုံးမရွိက်ယ္ဝန္းလွ၏။ သံဃဂုေဏာ- သံဃာေတာ္ျမတ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သည္၊ အနေႏၱာ-အဆုံးမရွိ က်ယ္ဝန္းလွ၏။ မာတာပိဂုေဏာ- အမိအဘတုိ႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သည္။ အနေႏၱာ-အဆုံးမရွိက်ယ္ဝန္းလွ၏။ အာစရိယဂုေဏာ- ဆရာသမားတုိ႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သည္၊ အနေႏၱာ-အဆုံးမရွိကယ္ဝန္းလွ၏။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးႏွင့ မိဘဆရားသမားတုိ႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူး ေတာ္တုိ႔သည္ အဆုံးမရွိ က်ယ္ဝန္းၾကီးမား မ်ားျပားလွေပသည္။
ဗုဒၶဂုေဏာ အနေႏၱာ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲအတြင္း၌ ဒုကၡမ်ဳိးစုံႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံခံစားေနရေသာ လူ နတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါ အေပါင္းကုိ ထုိသံသရာဝဋ္ဆင္းရဲအတြင္းမွ ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္၍ ရာဂ၊ ေဒါသ စေသာ တစ္ဆယ့္တစ္သီး ေသာ မီးတုိ႔၏ ျငိမ္းေအးရာျဖစ္ ေသာ(သုိ႔မဟုတ္) သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ကယ္တင္ေတာ္မူေပသည္။ ဤသုိ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ သံသရာတြင္ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကယ္တင္၍ ခ်မ္းသာရာ နိဗၺာန္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ သတၱဝါအားလုံး တုိ႔၏ အတုိင္းမသိေသာ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ ပါသည္။
ဓမၼဂုေဏာ အနေႏၱာ သံသရာ၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေ သာ အဝိဇၨာ(ေမာဟ) အမုိက္ေမွာင္ႏွင တဏွာသံေယာဇဥ္တုိ႔သည္ သတၱဝါတုိ႔ကုိ သံသရာ၌ နစ္မြန္းေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်က္ ဖြဲ႕ေႏွာင္ထားၾကသည္။ တရားေတာ္သည္ မိမိတရားေတာ္ကုိ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ေသာ သတၱဝါတုိ႔ကုိ ထုိသုိ႔ အမုိက္အေမွာင္အတြင္း၌ နစ္မြန္းေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ အဝိဇၨာႏွင့္ တဏွာတုိ႔ကုိ ရွင္းလင္းသုတ္သင္လ်ွက္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္ေပးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားေတာ္သည္ သတၱဝါအားလုံးတုိ ႔အဖုိ႔ ဆပ္၍ မကုန္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ေက်းဇူးမ်ားပါသည ္။
သံဃဂုေဏာ အနေႏၱာ အရိယာသံဃာေတာ္ျမတ္သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ စေသာ ကိေလသာတရားတုိ႔ကင္းရွင္း၍ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္တည္း ဟူေသာ တရားေတာ္ျမတ္တုိ႔ႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကသျ ဖင့္ သတၱဝါမ်ား၏ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ စုိက္ပ်ဳိးရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္လုပ္ေက်ြးျခင္းျ ဖင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္း၍ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္ းသာ ခံစားၾကရသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားသည္ သတၱဝါတုိ႔၏ အတုိင္းမသိေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အရိယာႏြယ္ဝင္ ပုထုဇဥ္သံဃာေတာ္ မ်ားသည္လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ ေဟာၾကားထားရစ္ခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ သတၱဝါတုိ႔အား လူ နတ္ နိဗၺာန္သုံးတန္ခ ်မ္းသာကုိ လမ္းညႊန္သည့္အေနျဖင့္ ေဟာေျပာျပသၾကေသာေၾကာင့္ သတၱဝါမ်ားစြာတုိ႔၏ အတုိင္းမသိေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
မာတာပိတုဂုေဏာအနေႏၱာ မိခင္သည္ ကလလေရၾကည္ တည္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ သားသမီးအေပၚ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာျဖင့္ သေႏၶသားကုိ ယုယစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ အခ်ဥ္ အစပ္ အခါး အစရွိသည့္ မသင့္ျမတ္ေသာ အစားအစာ မ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ရသ ည္။ အခ်ိန္ေစ့၍ ဖြားျမင္လာေသာအခ ါတြင္လည္း ဖဝါးလက္ႏွစ္လုံး ပခုံးလက္ႏွစ္သစ္ အရြယ္မွစ၍ လူလားေျမာက္သည့္ အရြယ္အထိ ပုိးေမြးသလုိ ေမြးျမဴခဲ့ရသည္။ ထုိ႔အတူ ဖခင္အေနျဖင့္လည္း သားသမီးမ်ား၏ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင ္ေရး၊ စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရးအစရွိသည့္ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ျဖည့္ဆည္းေပး ခဲ့ေပသည္။
မိဘႏွစ္ဦးတုိ႔သည္ သားသမီးမ်ား အရြယ္ေရာက္သည့္အခါတြင္လည္း “မေကာင္းျမတ္တာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေဝႏွီးရင္း၊ ထိမ္းျမားျခင္းလ ်ွင္ ဝတ္ငါးအင္ ဖခင္မယ္တုိ႔တာ” ဟူသည္ႏွင့္အညီ မိဘတုိ႔၏ ဝတၱရားမ်ားကုိ ျပည့္စုံေအာင္ ေဆာင္ရြတ္ေပးၾကရသည္။ ထုိ႔ျပင္ “လက္ဦးဆရာ မည္ထုိက္စြာ ဗုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ” ဆုိသည့္အတုိင္း သားသမီးတုိ႔၏ လက္ဦးဆရာမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တဖန္ မိဘတုိ႔၏ သားသမီးတုိ႔အေပၚ ေက်းဇူးၾကီးမားပ မွာ စာဖြဲ႕၍ မကုန္နုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွသျဖင့ ္ “မိဘေက်းဇူး ျမင္းမုိရ္ဦး အထူးသိလ်က္ အဆပ္ခက္” ဟုပင္ ဆုိရုိးျပဳခဲ့ရသည္။
အာစရိယဂုေဏာ အနေႏၱာ တပည့္တုိ႔၏ အက်ဳိးေက်းဇူးတုိ႔ကုိ က်င့္ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာဟု ေခၚဆုိရေၾကာင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆု ိ ခ်က္ႏွင့္အညီ ဆရာသည္ တပည့္သားတုိ႔အေပၚ ေမတၱာ ေစတနာ အရင္းခံထား၍မလိမ ၼာ မယဥ္ေက်းသည္ကုိ လိမၼာယဥ္ေက်းလာေ စရန္လည္းေကာင္း၊ မေကာင္းေသာအမႈကု ေရွာင္ၾကဥ္ေစ၍ ေကာင္းေသာ အမႈကုိ ျပဳေစရန္လည္းေကာင္း ခ်ဳိသာစြာ ဆုံးမသြန္သင္ျပသၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ “အတတ္လည္းသင္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ သိပၸမခ်န္ ေဘးရန္ဆီးကာ သင့္ရာအပ္ပုိ႔ ဆရာတုိ႔ က်င့္ဖုိ႔ ဝတ္ငါးျဖာ” ဟူသည္ႏွင့္အညီ ဆရာ့က်င့္ဝတ္မ်ားကုိ ျပည့္စုံစြာ ေဆာင္ရြတ္ေပးၾကပါသည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ဆရာတုိ႔သည္ တပည့္မ်ား၏ အနႏၱေက်းဇူးရွင္ မ်ား စာရင္းတြင္ပါဝင္ ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္သည္ ကုိးကြယ္ရာရတနာသုံးပါးႏွင့္ ပူေဇာ္ရာ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးကုိ အျမဲမျပတ္ကုိးကြ ယ္ရာ အစစ္ျဖင့္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ သင့္လွေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေရးသားလုိက္ရပါသည္။
စာဖတ္သူအားလုံး သက္ရွည္က်န္းမာစ ိတ္ခ်မ္းသာျပီး လုိရာဆႏၵမ်ားတစ္ လုံးတစ္ဝတည္း ျပည့္ဝၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းလုိက္ရပါသည္။ အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)
No comments:
Post a Comment