Tuesday, December 10, 2013

ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈ မွန္ကန္ေရး

ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈ မွန္ကန္ေရး

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ သန႔္သန္႔ကုိ လက္ခံ ကုိးကြယ္ခဲ့သည္ မွာႏွစ္ေပါးင္း ၁၀၀၀-နီးပါး ရွိေလၿပီ။ ထုိအေတာအတြင္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ ေရာေႏွာ၍အျခားကု ိးကြယ္ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိလည္း အဆင့္နိမ့္ေနရာ၌ ထား ၍ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္ခဲ့ၾက၏။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေပ်ာက္ပ်က္သည္ဟူ၍ မရွိ ခဲ့ေပ။


အခ်ိဳ႕ေခတ္မ်ားတ ြင္ ဗုဒၶဘာသာ ျပင္ကုိးကြယ္မႈမ်ား ေခတ္စားသည္။ အလြန္အ ကြ်ံျဖစ္သည့္ အခါမ်ိဳးူလည္း ရွိသည္။ ဤကုိးကြယ္မႈမ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္နတ ္ ကုိးကြယ္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္းမ်ားက ထိန္းေက်ာင္းေပးၾကရသည္။


အေနာ္ရထာမင္းသည္ ကုိးကြယ္မႈ အမွားမ်ားကုိ သန္႔စင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပး ေသာမင္းတစ္ပါး ျဖစ္သည္။


ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရား လက္ထက္တြင္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ား ထူေျပာေန၏။ ကြၽဲ ႏြားစသည္တုိ႔ကုိ သတ္၍ အရက္ျဖင့္ နတ္တင္ေသာ နတ္ပြဲႀကီးမ်ား ေခတ္စားေန သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေနာင္မင္း တရားက ဤအမႈမ်ိဳးကုိ မျပဳလုပ္ရန္ မင္းမိန္႔ ျဖင့္ တားဆီးခဲ့သည္။


အေနာက္ဘက္လြန္မင္းတရားသည္ လူတုိ႔ကုိ လိမ္ညာေနေသာ နတ္တုိ႔ကုိ ႏွိပ္ ကြပ္၍ နတ္႐ုပ္ပုံမ်ားကုိ စုေဆာင္းၿပီး ေလးထပ္ေက်ာင္းႀကီး၌ သိမ္းဆည္းထားခဲ့ သည္။


ဟံသာ၀တီေရာက္မင္းသည္ နတ္ကြန္း နတ္နန္းမ်ားကုိ လူတုိ႔အတြက္ အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္ေစသည္ဟုဆုိကာ ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့ ဖူးသည္။


ျမန္မာမင္း အခ်ိဳ႕တုိ႔သည္ ဤသုိ႔ေသာ စိတၱဇကုိးကြယ္မႈမ်ားကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမထား ဘဲ ထိန္းသိမ္းကြပ္ကဲေပးခဲ့ၾကသည္။


ျမန္မာစာေပ ပညာရွင္တုိ႔သည္လည္း မွားယြင္းေသာ ကုိးကြယ္မႈႏွင့္ ယုံၾကည္မႈ မ်ားကုိစာေပျဖင္ ့ ေရးသားျပခဲ့ၾကသည္။ စာဆုိေတာ္ ရွင္မဟာရ႒သာရဆရာေတာ္ က ကုိးခန္းပ်ိဳ႕(၄၂)၌ ဤသုိ႔ ဖြဲ႕ဆုိျပ၏။


“ သက္ခတ္ ၿဂိဳဟ္သြား၊ ၿဂိဳဟ္စား ၿဂိဳဟ္ပ်က္၊ ဓာတ္ရက္ မိတ္ရန္၊ သုံးတန္ေပၚနိစ္၊ ၿဂိဳဟ္အိပ္စန္းက်၊ မူလအာဒိ၊ သိရိအဆုံး၊ ပတ္ကုံးရက္ပုိင္း၊ သခ်ႋဳင္းေလးေထာင့္၊ နတ္ေစာင့္ နတ္ေန၊ ရွစ္ေထြအခါ၊ ဖီလာ ကရဏ၊ ပဥၥတိထီ၊ ယာယီယၾတာ၊ ဇာတာ အိပ္မက္၊ မပ်က္မျပဳ၊ ထုိအစုကား၊ သိမႈေတြးဆ၊ ပညတ္မွ်သာ၊ ေၾကာင္းရင္းရွာမ ူ၊ ၾကမၼာျဖင့္ခ်ည္း၊ ျဖစ္သတည္းဟု၊ ခမည္းယုံေစ၊ စိတ္မေသြလင့္၊ သေဗၺသတၱာ၊ သတၱ၀ါဟု၊ နာနာေလာက၊ အနႏၲကုိ၊ ကမၼသကာ၊ မွတ္ထင္ရာသည္၊ ယင္းသာဘူ တ၀ါဒီတည္း။ ”


သံေ၀ဂခန္းပ်ိဳ႕က ုိ ေရးစပ္ေသာ စာဆုိေတာ္ကလည္း နကၡတ္ကုိးကြယ္မႈအမွား မ်ားကုိဤသုိ႔ ေရးသားဖြဲ႕ဆုိ ျပထားသည္။


“ အခမ္းအနား၊ နတ္ထိန္းမ်ားႏွင ့္၊ ေသာက္စားျမဴးေအာ္၊ တေၾကာ္ေၾကာ္ဟစ္၊ နတ္ သံပစ္၍၊ မူးယစ္မိႈင္းေ၀၊ အေထြေထြလွ်င္၊ လူ႕ေျမနတ္ရြာ၊ နတ္မိစၦာကုိ၊ ကယ္သာ ထင္မွတ္၊ သေဘာကပ္၍၊ နတ္လူျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါကုိ၊ ကံသာအရင္း၊ ျပဳဖန္ဆင္း ဟု၊ ယူလ်င္းအပ္စြာ၊ ယခုမွာကား၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ နတ္ခပဲသည္၊ ေပးၿမဲတုိ႔မွာ၊ ထင္ မွတ္ရွာသည္၊ မိစၦာယူမိယူမွားတည္း။ ”


စိႏၲေက်ာ္သူ ဦးၾသကလည္း က၀ိလကၡဏသတ္ပုံက်မ္း၌-


“ မိစၦာအားလုံး၊ လႊမ္းပိတ္ဖုံး၊ ေတာင္ျပဳန္းညီေန ာင္နန္း။ ”-ဟူ၍ နစ္နာေအာင္ ေရးျပခဲ့ေပသည္။


မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးကမူ မဃေဒ၀လကၤာသစ္၌-


“ စေနအဂၤါ၊ ေန႔ရက္ခါႏွင့္၊ တာရာၿဂိဳဟ္မ်ိဳး ၊ ေကာင္းကင္မုိးက၊ ျဖစ္က်ိဳးယုတ္ ျမတ္၊ဘယ္ျပဳတတ္လိမ့္၊ နကၡတ္ခ်ိန္သင့္၊ ငံ့လင့္ကုန္ၾက၊ လူ႕ဗာလတုိ႔၊ ရအံ့ခ်က္ ခ်င္း၊ လက္ငင္းခ်မ္းသာ၊ လြန္တတ္စြာ၏။ မိစၦာစြဲေန၊ မသန္ေစႏွင့္၊ ” -ဟုလည္းေကာင္း၊


“ ဟူးရားအလုိ၊ နကၡတ္ၿဂိဳဟ္ႏွင့္၊ ထုိထုိတာရာ၊ မုိးအာကာက၊ ေရာင္၀ါႏြမ္းညိႇဳး၊ ေအာက္လူမ်ိဳးအား၊ ျဖစ္က်ိဳးတစိ၊ ဘယ္ျပဳဘိအံ့၊ ”-ဟုလည္းေကာင္း ေရးဖြဲ႕ျပခဲ့သည္။


ဆရာေတာ္ႀကီးကပင္ “ သုခဒုကၡ၊ ေၾကာင္းမူလကုိ၊ ကမၼတရား၊ ႏွစ္ပါးျဖင့္သာ၊ က်မ္း၌လာ၏၊ ” ဟု ကံသာပဓာနျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။


ထုိ႔ေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶ၀ါဒီတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘုရား ေဟာၾကားေသာ ကံသာပဓာန အလုပ္၀ါဒျဖင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ အပ္၏။ အမိဗုဒၶဘာသာကုိ ေက်ာ္၍ ေဒြးေတာ္ လြမ္းေသာယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈမ်ားက ေရွာင္ရွားအပ္ကုန္၏။


“ အုိ- ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တုိ႔၊ ယေန႔မွစ၍-- စိတၱဇအေတြးဓာတ္ျဖင့္ ဆည္းကပ္ေနမႈမ်ား ၊ - ယုတိၱိမဲ့စနစ္ျဖင့္ ယုံၾကည္ေနမႈမ်ား-ကုိ သင္တုိ႔၏ စိတ္အာ႐ုံမွ ဖယ္ထုတ္ၾကကုန္ေလ ာ့။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဂုဏ္ ေဆာင္ ထြန္းေျပာင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားျဖစ ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါကုန္ ေလာ့။ ”


credit to

ေရစၾကိဳအရွင္ဧသိက (ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ မွ)


No comments:

Post a Comment

"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika

from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf via IFTTT