Saturday, May 25, 2013

"..မြန္ဘုရင္မႀကီး ရွင္ေစာပု၏ဘ၀ အေၾကာင္း (ပဥၥမပိုင္း) .

"..မြန္ဘုရင္မႀကီး ရွင္ေစာပု၏ဘ၀ အေၾကာင္း (ပဥၥမပိုင္း) .."


-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-


ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္တြင္ ဘုရင္မၾကီးလွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ၊ အလွဴဒါနမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ေစတီေတာ ္ၾကီး မ်ား၏သမိုင္းနွင့္မြန္သမိုင္းတို႔၌ေဖာ္ျပသည္မွာ ရွင္ေစာပုသည္ ေစတီေတာ္ၾကီးတြင္ထီးျဖဴေလးစင္း၊ ေရႊသပိတ္ေလးလံုး၊ ေရႊပန္းကန္ ေလးလံုး(ပန္းကန္တလံုးလွ်င္ဆန္တတင္းခ်က္ ဝင္သည္။)ေငြပန္းကန္ရွစ္လံုး၊ ေရႊဇြန္းေလးစင္း၊ေငြဇြန္းရွစ္စင္း၊ (ဇြန္းတစင္းလွ်င္ဆန္တစလယ္ခ်က္ ဝင္သည္။) ဆြမ္းသင္ပုတ္ေတာ္၄၄ခြက္၊ေရအုိးၾကီးေလးလံုး၊ ေထြးအင္ေလးလံုး၊ကုလားစည္ေလးလံုးႏွင့္ ေစာင္းတန္းမုခ္ ေလးဘက္ေလးေဆာင္တို႔ကို လွဴဒါန္းခဲ့သည္။


ထုိ႔ျပင္ ေစတီေတာ္ၾကီး၏ေဝယ်ာဝစၥ ေဆာင္ရြက္ရန္ တံခါးေစာင့္၊တံျမက္လွဲ၊ပန္းတင္သမား၊ ဆီမီးခြက္ ထြန္းသမား စသည္တို႔ကိုလည္း လွဴထား၍ ေစတီေတာ္ၾကီးအား မြမ္းမံျပဳျပင္ရန္ ပန္းထိမ္ဖိုေလးဖိုႏွင့္ ပတ္ဝုိင္းေလး ဝုိင္းကိုလည္း ထားရွိသည္။


ဘုရင္မၾကီးသည္ ေစတီေတာ္ၾကီးအတြက္ ထိုမွ် ျပည့္စံု လံုေလာက္ စြာ လွဴဒါန္းထားျပီးလွ်င္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းလည္း ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္သည္။အေနာက္ ဘက္ ေစာင္းတန္းမွ ကုန္းေပၚသို႔တက္၍ဆံေတာ္ရွင္ေစတီေ တာ္ၾကီးကို ၾကည္လင္သဒၶါႀကီးမားစြာျဖင့္ ဖူးေျမာ္ ၾကည္ညိဳေလ့ ရွိေပသည္။


ဘုရင္မၾကီး ရွင္ေစာပုသည္ သကၠရာဇ္ ၈၃၄ ခုႏွစ္ သက္ေတာ္ ၇၉ နွစ္တြင္ ဒဂုန္ျမိဳ႔၌စံေနစဥ္ ကံကုန္ သည္။ ျပည္ေထာင္စု ျမမာရာဇဝင္တေလွ်ာက္တြင္ တစ္ပါးတည္းေသာျပည္ၾကီးရွင္ ဘုရင္မၾကီးေပတည္း။


ခမည္းေတာ္၊ ေမာင္ေတာ္၊သားေတာ္၊တူေတာ္ႏွင့္ သမက္ေတာ္တို႔သည္ မင္းခ်ည္းႏွင္နွင္ျဖစ္ၾက၍ ကိုယ္တိုင္လည္း တခ်ိန္က အင္းဝဘုရင္ေလးပါး၏ မိဖုရားအဆက္ဆက္ တင္ေျမွာက္ျခင္းခံခဲ့ရေသာ ထူးျခားသည့္ မဟာေသြးမဟာဆီ တစ္ပါး ျဖစ္ေပသည္။


ဘုရင္မၾကီး ဒဂုန္တြင္ စံျမန္းစဥ္က ဘုုရင္မၾကီး၏ စံအိမ္ေတာ္သည္ ေရႊတိဂံုအေနာက္ဘက္ရွိ စစ္တပ္ေန ရာျဖစ္ မ ည္ဟု ခန္႔မွန္းရေၾကာင္းေရႊတိဂံုသမိုင္းတစ္ေစာင္တြင္ ေဖာ္ျပသည္။


ေရႊတိဂံုဆံေတာ္ရွင္ျမတ္၏အေနာက္ေတာင္ဘက္၌ ျမိဳ႕နန္းတည္၍ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ စံအိမ္ေတာ္၌အသက္ ထက္ဆံုး ေနထိုင္ျပီးလွ်င္ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းကာ တရားဘာဝနာ စီးျဖန္းေလ့ရွိသည္။ေရႊေတာင္ၾကီး ပမာ ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္းႏွင့္ တင့္တယ္သပၸာယ္စြာ ရွိေနေသာ ဆံေတာ္ရွင္ေစတီၾကီးကို ဇရာေရာ ဂါ ဖိစီး၍ဇိဝိေျႏၵခ်ဳပ္လု ဆဲခါနီးအထိ သမာဓိ တည္စြာျဖင့္ အာရုံျပဳကာ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏုိး ရွိခိုးလ်က္ပင္ ကံေတာ္ကုန္သည္ ဟု ဆိုၾကေလသည္။


ဘုရင္မၾကီး နတ္ျပည္ စံလြန္ေသာ အခါတြင္ အေလာင္းေတာ္ကို ဟံသာ ဝတီသုိ႔ ျပန္ မယူဘဲ ဘုရင္မၾကီး ေပ်ာ္ေမြ႔ သည့္ ဒဂုန္(ရန္ကုန္)တြင္ သျၤဂိဳ ဟ္ခဲ့သည္။


ဒဂုန္ျမိဳ႕ ေျမနီကုန္းရဲတပ္စခန္းႏွင့္ စမ္းေခ်ာင္းအၾကားတြင္ ရွင္ေစာပုကုန္းဟုယေန႔တုိင္ ေခၚေဝၚေန ၾကေသာ အရပ္ရွိ ရာ ထို အရပ္သည္ ရွင္ေစာပု ၏သခၤ်ဳိင္းေတာ္ ရွိရာ အရပ္ဟု ယူဆ ၾကသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ ႕နယ္၊၀င္ဆာလမ္း ကိုလည္းရွင္ေစာပု လမ္းဟု ယေန႔ တုိင္ မည့္ေခၚ ေလသည္။


ဘုရင္မၾကီး အသံုးျပဳခဲ့သည္ဟုဆိုေသာ ေရႊေခါင္းေဆာင္ း တစ္ခုကို လန္ဒန္ျမိဳ႕ဝိတိုရိယႏွင့္ အယ္လဗတ္ျပ တုိက္ၾကီးတြင္ ယေန႔တုိင္ ျပသထားေလသည္။

Posted by drmyochit ____________________________________


No comments:

Post a Comment

"ဟိတ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ အ႐ွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အေျချပဳပဌာန္းကိုဖတ္ရင္း နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ပာိတ္ ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဘု၇ား ။ ေႏြးေႏြးေအာင္ ( ေနျပည္ေတာ္ ) ဘာသာေရး အေမးအေျဖကို တကယ္တမ္းေတာ့ မေျဖခ်င္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေမးအေျဖဆိုတာက ပညာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အရာလို႔ ယုံၾကည္ထားမိလို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေျဖရေတာ့မယ္။ ေျပာျပရေတာ့မယ္။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ မကင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး စာေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းသာရမွာပါ။ အသိတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေပါ့ ဟိတ္ဆိုတာကို နားမလည္းဘူးဆိုေတာ့ ''ေဟတု ပစၥေယာ'' ဆိုတဲ့ ဟိတ္ကိုေျပာတာထင္တယ္။ ေဟတု ဆိုတဲ့ ပါဠိကို ျမန္မာတို႔က ဟိတ္ လို႔ ျမန္မာသံနဲ႔ ေခၚလိုက္ၾကတယ္ ကုသလဆိုတဲ့ ပါဠိကို ကုသိုလ္ ေျပာသလိုမ်ိဳးေပါ့ ။ အဓိပၸါယ္က ေဟတု (ဟိတ္) ဆိုတာ ျမန္မာလို အေၾကာင္းတရား လို႔ေျပာတာပါ။ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္းဆိုေတာ့ သာမာန္အားျဖင့္ ကုသိုလ္ နဲ႔ အကုသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းတာ နဲ႔ မေကာင္းတာကို ျဖစ္ေစတတ္ အေၾကာင္းတရားကို ေဟတု ဟိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ အဲဒီ ဟိတ္ကလည္း (၆)မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ နဲ႔ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ပါ ေရွ႔သုံးပါးက အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ေနာက္သုံးပါးကေတာ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တရားပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိတ္(၆)ပါးလို႔ေခၚျပန္ပါတယ္။ ေလာဘကို လိုခ်င္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရင္ အေလာဘကို မလိုခ်င္ျခင္း မတပ္မက္ျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လိုခ်င္ တပ္မက္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ ေပးကမ္းျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ စာဂ တရား သို႔မဟုတ္ ဒါနတရားဟာ အလိုလိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္း ရွိသူအတြက္ကေတာ့ သူတစ္ပါး ၾကီးပြါးခ်မ္းသာတာကို မနာလို မရႈစိတ္ ျဖစ္ျခင္း ဣႆာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို တြန္႔တိုျခင္း ႏွေျမာျခင္း မစၦရိယ ။မစၦရိယဆိုလို႔ တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္ ၊ စကားစပ္လို႔ မစၦရိယကလည္း (၅)ပါးရွိတယ္၊ ၁။ အာဝါသ မစၦရိယ ၂။ လာဘ မစၦရိယ ၃။ ကုလ မစၦရိယ ၄။ ဝဏၰ မစၦရိယ ၅။ ဓမၼ မစၦရိယ အာဝါသ မစၦရိယ - မစၦရိယကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမွတ္ျပီး အာဝါသ ဆိုတာက ေနရာ ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ႏွေျမာတြန္႔တိုတာကို ေျပာတာပါ။ တိုက္ေတြ ျခံေတြကို မဆိုထားနဲ႔ အယုတ္ဆုံး ပြဲၾကည့္လို႔ ကိုယ့္ဖ်ာမွာ သူမ်ား ထိုင္မွာစိုးလို႔ ေျခေထာက္ကို ကားႏိုင္သမွ် ကားျပီးထိုင္တာဟာလည္း မစၦရိယ ပါပဲ အာဝါသ မစၦရိယေပါ့။ အဲ့လို မဟုတ္ဘဲ ေအာ္… သူလည္း ထိုင္ပါေစ ဆိုျပီး ေနရာေလး ေပးလိုက္ရင္ အာဝါသ ဒါန ေနရာထိုင္ခင္း အလွဴျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လာဘ မစၦရိယ -လာဘ္ရျခင္း၌ ႏွေျမာတြန္႔တိုျခင္း ၊ သူမ်ားရမည့္ အခြင့္ေရးေကာင္းေတြကို လက္လႊတ္ေအာင္ ဆုံးရႈံးေအာင္ ပ်က္စီးေအာင္ ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ေဆာင္တဲ့ သူဟာ လာဘ မစၦရိယ ျဖစ္သူပါ။ ကုလ မစၦရိယ- ကုလ ဆိုတာက အမ်ိဳးပါ ဒါေပးမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေတာ္တဲ့ အမ်ိဳးကိုသာ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆို ဒကာ ဒကာမ၊ လူမ်ားဆို ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္မေပးႏိုင္တာ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရင္ သူက ကိုယ့္ထက္ ဟိုသူငယ္ခ်င္းကို ပိုျပီးခင္မင္ ရင္ႏွီးသြားမွာ စိုးတာမ်ိဳး အယုတ္ဆုံး ကိုယ္ခ်စ္သူက သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ စကားေျပာတာကို '' ေနာက္ကို သူနဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မေနနဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး" ဆိုတာေတြဟာ မစၦရိယရဲ့ အစြမ္းေလးေတြပါ ကုလ မစၦရိယ ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အဲဒီလို မစၦရိယ ေလးျဖစ္မွ ခ်စ္တယ္ထင္ျပန္ပါတယ္တဲ့။ ဝဏၰ မစၦရိယ- ဝဏၰ ဆိုတာ ရုပ္အဆင္းကို ေျပာတာပါ၊ ကိုယ္လွတာေခ်ာတာကို သူမ်ားၾကည့္ရင္ သေဘာက်ေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူက ကိုယ့္ေက်ာ္ျပီး ဟိုဘက္က ကိုယ့္ထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူကို ၾကည့္ေနရင္ စိတ္က ဟိုကအလွေပၚမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတာမ်ိဳးေပါ့ ဥပမာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းဟာ ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီးစီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ့ လူေတြက ဆင္ျဖဴေတာ္ၾကီး လွေၾကာင္း ယဉ္ေၾကာင္း ေျပာလို႔ သူလိုရွင္ဘုရင္ကိုေတာ့ မေျပာပဲ ဆင္ကိုေျပာရမလားဆိုျပီး ဆင္ျဖဴေတာ္ကို သတ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္ဟာ ဝဏၰ မစၦရိယေပါ့ ။ ဓမၼ မစၦရိယ- ဒီဓမၼ မစၦရိယက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းတဲ့ မစၦရိယပါပဲ ၊ ကိုသိထားတဲ့ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကို သူမ်ားကို ေျပာမျပခ်င္တာ သူမ်ားသိသြားမွာ စိုးတာ၊ ဓမၼ မစၦရိယ ျဖစ္တဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး အသိပညာ သိုု႔မဟုတ္ ဗဟုသုတ ရွိတဲ့လူေတြသာ အျဖစ္မ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျပာမ်ားၾကတယ္ေလ " သိခ်င္ရင္ ဝယ္ဖတ္" တို႔ " ဆရာသား ခ်န္တယ္ " တို႔ ဆရာသားခ်န္တယ္ ဆိုလို႕ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လကၡဏာေတာ္ေတြကို သတိရမိတယ္ ျမတ္စြာဘုရား ပါရမီျဖည့္စဉ္တုန္းက သူဆရာျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္းမွာ တပည့္ေတြကို ပညာသင္ေပးတဲ့ အခါ ဆရာသား မခ်န္ပဲ ပညာကုန္ သင္ေပးတဲ့ ေကာင္းမႈ႕ေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘဝမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ေျခေထာက္ေတာ္မ်ားဟာ သာမန္လူေတြလို ေနာက္ေျခသလုံးမွာဘု ထြက္ ေရွ႕ကအရိုးထြက္ မေနပဲ ဧဏီ သားေကာင္လို အသားဆိုင္ဟာေရွ႕ေနာက္ညီမွ်ျပီး ေျပျပက္ေခ်ာေမႊ႕တဲ့ ( ဧဏီဇဃၤတာ) လကၡဏာေတာ္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အက်ိဳးေပးတာပါတဲ့ တနည္းအားျဖင့္ ဒါဟာ ဓမၼ မစၦရိယ ကင္းျခင္းရဲ့ အက်ိဳးလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ေဒါသ - စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ မုန္းတီးျခင္းဆိုရင္ အေဒါသ ကေတာ့ စိတ္မဆိုး စိတ္မေကာက္ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာတရားေပါ့ ။လူအမ်ားစုက ေမတၱာရွိတယ္ ေမတၱာထားတယ္လို႔ အေျပာမ်ားၾကေပမယ့္ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ မိုက္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာင္ ေကာင္းတယ္ သေဘာက်တယ္ ႏွစ္သက္တယ္ လက္ခံတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာ အဓိပါၸယ္အေနနဲ႔ သုံးေနတယ္ဆိုေတာ့ ေမတၱာကို ညႊန္းဆိုတဲ့ အေဒါသကိုလည္း ေမတၱာထားတယ္ ေမတၱာရွိတယ္ အစား အေဒါသရွိတယ္ အေဒါသထားတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရမွာပါ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေဒါသဆိုတာ ေမတၱာကိုေျပာတာျဖစ္လို႔ပါ။ ေမာဟ - အမွန္ကို မသိျခင္း ဆိုေတာ့ အေမာဟက အမွန္ကိုသိျခင္း ပညာေပါ့ အဲဒီ ပညာကို တစ္လုးံခ်င္း အဓိပၸါယ္က ပ- အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ ညာ- သိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သိျခင္း ပညာ ၊ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အမ်ိိဳးမ်ိိိဳး ဘက္ေပါင္းစုံက သိတာ ပညာပါ ။ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ရွိတာမ်ိဳးကို ပညာလို႔ေခၚလို႔မရပါဘူး၊ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အမွန္ကို မသိျခင္းျဖစ္လာျပီဆိုရင္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘလည္း ျဖစ္လာႏိုင္သလို ေဒါသလည္း ျဖစ္လို႔ လြယ္သြားပါျပီ။ ဥပမာေလး တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္ တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲေျမာျပီး ကၽြန္းေပၚေရာက္သြားတယ္ ကၽြန္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေခါင္းေပၚမွာ သင္တုန္းစက္ၾကီးရဲ့ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို ဆင္းရဲစြာခံစားေနရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တုန္းစက္ၾကီးကို ၾကာပန္းၾကီး ပန္ထားတယ္ ထင္ျပီး မရမက ေတာင္းျပီး သူေခါင္းမွာပန္ပါတယ္ ။ ေခါင္းေပၚေရာက္ေတာ့ သူထင္သလို ၾကာပန္းမဟုတ္ဘဲ သင္တုန္းစက္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီး အဲ႔ဒီသင္တုန္းစက္ လွီးျဖတ္တဲ့ဒဏ္ကို သူဟာ ဆင္းရဲစြာ ခံရပါတယ္တဲ့ ။ သင္တုန္းစက္မွန္း မသိလို႔ လိုခ်င္ခဲ့တာပါ တနည္းအားျဖင့္ အမွန္ကို မသိျခင္း ေမာဟေၾကာင့္ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာပါ ။ ေနာက္ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါဦးမယ္ စာေတာ့ နည္းနည္းရွည္သြားျပီထင္တယ္။ တစ္ရက္မွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပါရဂူဆရာဝန္ၾကီး ေဆးရုံထဲမွာ လွည့္လည္ေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္က ဆရာဝန္ၾကီးကို မၾကားဝံ႕ မနာသာ စကားမ်ားနဲ႔ ဆဲတယ္။ ဒါကို ဆရာဝန္ၾကီးက စိတ္မဆိုးပဲ ျပဳံးေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူဟာ စိတၱဇ ေဝဒနာသည္မွန္း သိလို႔ပါ။ေရာဂါသည္ရဲ့ အေျခေနမွန္ကို သိလို႔ပါ။ အကယ္၍ ဆရာဝန္ၾကီးက ဒီလူအေၾကာင္း မသိဘူးဆိုရင္ ဆရာဝန္ၾကီး စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလိုပါပဲ အမွန္ကို မသိျခင္းေမာဟက စိတ္ဆိုျခင္း ေဒါသ ၊ လိုခ်င္ျခင္း ေလာဘ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆရာဝန္ၾကီးလို ေဝဒနာသည္ရဲ့ အေၾကာင္းမွန္ကို သိျခင္း အေမာဟ(ပညာ)က စိတ္မဆိုးျခင္း အေဒါသ(ေမတၱာ)ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါက ေဟတု(ဟိတ္ ၆ပါး)ရဲ့ အက်ဥ္းသိလြယ္ရုံ မွ်သာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဟိတ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟကို အေတာ္ၾကီး ရင္းႏွီးေနေပမယ့္ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟကေတာ့ ပါဠိစာနဲ႔ အထိအေတြ႔အားနည္းတဲ့သူ အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းနားရႈပ္တတ္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟေတြမွာ ပါတဲ့ အ -ဆိုတဲ့စကားလုံးေလဟာ no သို႔မဟုတ္ negative ဆိုတာကို ေျပာတာလို႔ စိတ္ထဲကမွတ္ထားလိုက္ရင္ လြယ္ပါတယ္။ က်မ္းကိုး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ၏ အေျချပဳပ႒ာန္း ။ ။ အေျချပဳသျဂႋဳဟ္ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ ပါရမီ ဒီပနီ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိလိႏၵ ပဉွာ(ကုသလာကုသလသမဝိသမ) ဇာတကအ႒ကထာ(၁) ဒုေမၼဓဇာတက ashinjawtika

from ျဖိဳးမင္းေဇာ္ http://ift.tt/2vPEFCf via IFTTT