အေဝးသင္တကၠသိုလ္ပညာေရးသံုးသပ္ခ်က္ ................................................... (ေဒါက္တာေက်ာ္သူရ)

အေဝးသင္တကၠသိုလ္ပညာေရးသံုးသပ္ခ်က္

................................................... (ေဒါက္တာေက်ာ္သူရ)

အဆင့္ျမင့္ပညာေရးနယ္တြင္ အေဝးသင္ပညာေရးစနစ္ကို ထည့္သြင္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ရာ၌ေဝဖန္ဆန္းစစ္စရာ မ် ား ရွိပါသည္။ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ ထူေထာင္ထားေသာ္လည္း ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ ခရီးေရာက္သလားဆိုတာကို သံုးသပ္ရန္ လိုပါသည္။ အလုပ္လုပ္ရင္း ပညာရွာႏိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္း ဖြင့္ထားေပးေသာ္လည္းတကၠသိုလ္ပညာေရး ေလာကတြင္ မလိ ုလားအပ္ေသာ အက်ိတ္အခဲေလး မ်ားကိုလည္း ေပၚေပါက္ေစသည္။ေပၚလြင္ေအာင္ ဆိုရေသာ္ Assignment ေခၚစာစဥ္လႊာေပးပို႔ျခင္ းမွ အစ၊ အနီးကပ္ သင္ၾကားျခင္းအလယ္၊စာအေျဖလႊာေတြ စစ္ေဆးျခင္းအဆံု းအပြန္းအရွကေလးမ်ားရွိေနပါသည္။ထို႔ထက္ လူေျပာအမ်ားဆံုးျပႆနာတစ္ရပ္မွာ အေဝးသင္တကၠသိုလ္မွ ရရွိေသာ ဘြဲ႕မ်ား၏ အရည္အေသြး အာမခံခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ထုိသို႔ ျဖစ္ရျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္းအတြင္းစည္းမွ ျမင္ရသမွ်ကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။ပြင့္လင္းလြတ္လပ္မႈ ရွိလာခ်ိန္တြင္ မိမိအထင္၊မိမိအျမင္ကိုခ်ျပဖို႔ ဝန္းက်င္ေကာင္းေတြ ရွိလာ၍ျဖစ္သည္။

အေဝးသင္တကၠသိုလ္သည္ သူ႔ခ်ည္းသီးသန္႔ ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း ျဖန္႔ခြဲထားေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၏႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေထာက္အပံ့ႏွင့္သင္ၾကား၊ စီမံေရးရာဝန္ထမ္း အင္အားစုမ်ားအားအသံုးျပဳကာ ေမာင္းႏွင္ အသက္သြင္းရျခင္းျဖစ္သည္။ အေဝးသင္ပညာေရးျဖင့္ ဝိဇၨာ/သိပၸံ ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ တန္းဆင္းရေသာ သိပၸံဘာသာတြဲကို ေလ့လာေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အေရအတြက္သည္ ဝိဇၨာတြဲယူသူ၏အစြန္းထြက္ ပမာဏသာ ရွိသည္။ထို႔ေၾကာင့္ အေဝးသင္ ဝိဇၨာတကၠသိုလ္ ပညာေရးဟုပင္ ေခၚရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိဇၨာေရႊေခတ္ဟု အေဝးသင္တကၠသိုလ္ သင္ၾကားမႈ ပံုစံအား အမည္တပ္သူကတပ္ၾကသည္။သိပၸံဘာသာတြဲ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ အေျခခံပညာေရးတြင္ဆင္းကာ က်ဴရွင္ျပခ်ိန္တြင္ ဝိဇၨာ ဘာသာတြဲမွ တကၠသိုလ္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ အေဝးသင္ပညာေရးတြင္ အႀကီးအက်ယ္ က်ဴရွင္ျပႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဝိဇၨာေရႊေခတ္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ဝိဇၨာဘာသာတြဲ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားထဲမွ ထူးထူးရွယ္ဟု သတ္မွတ္ရမည့္ Eliteဆရာအတန္းစားမွာ ျမန္မာစာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားျဖစ္ၿပီးအေျခခံပညာႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ပညာတြင္ပါ ခြခ်က္လုပ္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။

အေဝးသင္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအား ေန႔တက္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားထက ပို၍ရင့္က်က္ကာ ကိုယ္ပိုင္ အသိစိတ္ဓာတ္ျဖင့္စာကို ေလ့လာႏိုင္မည္ဟု ယူဆေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ ထိုယူဆခ်က္သည္ ခိုင္မာအားေကာင္းျခင္း မရွိပါ။ အစိုးရအလုပ္ သို႔မဟုတ္ အျပင္အလုပ္ လုပ္ရင္းပင္ မိမိတို႔ယူထားေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို Self-Study လုပ္ရင္းဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားျဖစ္သြားဖို႔ဆိုတာသည္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ္လည္းအမ်ားစုေသာ အေဝးသင္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ သင္ခန္းစာမ်ားကိုႀကိဳတင္ေလ့လာျခင္းမရွိဘဲ အနီးကပ္သင္ခါနီးမွ က်ဴရွင္အားကိုးျဖင့္ တစ္ပြဲတိုး ေအာင္ရန္ လံုးပန္းၾကတာ မ်ားပါသည္။ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ က်ဴရွင္ေဈးကြက္ ႀကီးသည္ ဟီးထကာ ေနေတာ့သည္။အဆိုပါက်ဴရွင္၏ေနာက္ဆက္တြ ဲ ဆိုးက်ဳိးမ်ားမွာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအၾကားအႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဝမ္းကြဲျခင္း၊ ညီၫြတ္မႈမရွိျခင္းႏွင့္ ထက္ေအာက္ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ေလ်ာ့နည္းျခင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ က်ဴရွင္ရသူႏွင့္မရသူအၾကားဝင္ေငြကြာဟခ်က္ ႀကီးမားလာသည့္အတြက္ ရသူက ေမာ္ၾကြားသေလာက္ သိပ္မရသူကမနာလိုစိတ္ပြားကာ အဆင့္ျမင့္ပညာေရး ဝန္ထမ္းမ်ားဟုပင္ေခၚဆိုထိုက္ ပါသလားဟု ဆဝါးဆင္ျခင္စရာ စိတ္အေျခခံမ်ားေတြ႔ေနရေပသည္။

သက္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡ (ဌာနမွဴး)မ်ားက မွ်မွ်တတ ထိန္းေက်ာင္းေပးပါက က်ဴရွင္ကိစၥအတြက အက္ေၾကာင္းသံမ်ားဌာနအတြင္း၌သိပ္မထြက္ေသာ္လည္း ဌာနမွဴးကိုယ္တိုင္က က်ဴရွင္ေဈးကြက္ကိုစီးပြားျဖစ္ လုပ္ကိုင္ပါက အကြဲအၿပဲ အတိုင္အေတာကိစၥမ်ားသည္ ဖံုးမႏိုင္ဖိမရျဖစ္တတ္ပါသည္။က်ဴရွင္ကို စီးပြားျဖစ္လုပ္ ငန္းသဖြယ္ လုပ္ၾကသည့္အတြက္ ရာထူးပိုႀကီးသူက မိမိရာထူးအား ေရာင္းစားၿပီးေဈးကြက္ေဝစုကို စိုးမိုးသကဲ႔သို ရာထူးငယ္သူ မ်ားကလည္းအုပ္စုဖြဲ႕(Grouping) လႈပ္ရွားၾကရာ တကယ့္စီးပြားေရးအုပ္စုကြဲမ်ားကဲ႔သို႔ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈသည္ျပင္းထန္ လွေပသည္။က်ဴရွင္ေဈးကြက္တြင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအတြက္ ဘာသာရပ္ ကြၽမ္းက်င္မႈထက္ လူမႈဆက္ဆံေရးသည္ ပို၍ပင္ အဓိက က်လာသည္။ စီးပြားဖက္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားႏွင့္ ပလဲနံပ သင့္ဖို႔အတြက္ တပည့္အေပးအယူ မ်ားလည္း ရွိလာသည္။Founder ေခၚေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား စုစည္းေပးသူသည္ က်ဴရွင္စီးပြားေရး အုပ္စုတြင္ ၾသဇာႀကီးမားသူမ်ား ျဖစ္လာသည္။ တစ္ပြဲတိုး သင္ၾကားမႈျဖစ္သည့္အတြက္ က်ဴရွင္ Notesမ်ား သည္ ျပ႒ာန္းစာမ်ားမွ အၿမီးႏုတ္၊ ေခါင္းႏုတ္ျဖင့္ ပီဘိ Power- Pointsမ်ား ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။အတိုဆံုးျဖတ္ေတာက္ သင္ေပးႏိုင္ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမသည္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အာဂဆရာမ်ားျဖစ္လာ သည္။ ရယ္စရာႏွင့္ ေပၚပင္ အေၾကာင္းအရာမ်ားေျပာတတ္ဖို႔သည္ က်ဴရွင္ ဆရာ၊ ဆရာမျဖစ္ဖို႔ မရွိမျဖစ္ အရည္အခ်င္းမ်ား ျဖစ္လာသည္။ အခ်ဳိ႕က်ဴရွင္ဆရာမ်ားသည္ က်ဴရွင္မျပပါက ဟာသမင္းသားပင္ လုပ္၍ရပါသည္။ ရာထူး အခံရွိသူမ်ားက လုပ္ပိုင္ခြင့္ျဖင့္ ဆြယ္ကာ သင္တဲ့အပုဒ္ ပါမလာလည္း ခ်သာေရးဟု ၫႊန္ၾကားသလို၊ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဆရာျဖစ္လာသူေတြ ကလည္းေဈးကြက္ေဝစုကို တတ္ႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ား ရခ်င္ၾကသည္။တစ္ျပည္လံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ေအာင္မွတ္မ်ားကိုစလုတ္တိုက္ညႇိခ် ိန္တြင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ားသည္ ေခတ္ပ်က္ဘြဲ႕ရမ်ားအျဖစ္ အသုတ္လိုက္ ဘြဲ႕ရကုန္ေတာ့သည္။ထိုဘြဲ႕ရမ်ားလုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေတာ့ အေဝးသင္ဘြဲ႕ကို မခန္႔ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာျခင္းသည္ အရည္အေသြးအာမခံခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

က်ဴရွင္သည္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအတြက္ အပိုေဆာင္း ဝင္ေငြရကာ လူေနမႈဘဝပိုမိုအဆင္ေခ်ာေစဖို႔ဟု မူလက သေဘာသြားေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းတြင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။အခ်ဳိ႕ဆရာမ်ားႏွင့္ Founder မ်ားသည္ အေဝးသင္ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းကာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏လိပ္စာမ်ားအေရာက ေၾကာ္ျငာကမ္းျခင္း၊ After Sale Serviceဟု ေခၚရမလားမသိ ...။အမွတ္မ်ားၾကည့္ေပးျခင္း၊ ေအာင္မွတ္ရေအာင္ ျဖည့္ေပးျခင္းအျပင္ ေအာင္စာရင္း ကိုပင္ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားျခင္းေၾကာင့္ ဝန္ေဆာင္မႈစီးပြားေရးအဆင့္သို႔ပင္ တက္လွမ္း ႏိုင္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ဝန္ေဆာင္မႈေကာင္းေသာ က်ဴရွင္မ်ားသည္ ေအာင္ပြဲခံကာ ေရပန္းစားေတာ့သည္။ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ ရဖူးေသာ က်ဴရွင္ဆရာ၊ဆရာမမ်ားသည္ ဤလုပ္ငန္း အဆင္ေခ်ာ၊ သက္တမ္းရွည္ဖို႔အတြက္ ဌာနအတြင္းအထက္ဖား၊ ေအာက္ဖိ Policy ကို အသက္သြင္းၾကသည္။က်ဴရွင္ျဖင့္ တိုက္ေဆာက္၊ ကားစီးပင္ လုပ္ႏိုင္ေသာ ဆရာ၊ဆရာမ်ားရွိလာေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သူ ႏွင့္ မေအာင္ျမင္သူအၾကားကြာဟခ်က္သည္ ႀကီးမားလာပါသည္။ဌာနမွဴး လည္းျဖစ္၊ က်ဴရွင္ႏွင့္လည္း မကင္း၊ ေမဂ်ာကလည္းႀကီးဆိုပါက တစ္ႏွစ္၊တစ္ႏွစ္ စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ပါက မ်က္လံုးျပဴးစရာ ကိန္းဂဏန္းမ်ား ရွိတတ္၍သာမန္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေလာက္ကေတာ့ ရယ္တာေပါ့ဟုပင္ ဆိုရမည္။က်ဴရွင္ဟူေသာ မိုးခါးေရကို ေသာက္ရင္းစံကိုက္သင္ၾကားေရး၊သုေတသနျပဳေရး ဆိုတာေတြနဲ႔ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ ဆရာမအခ်ဳိ႕ အလွမ္းေဝးလာသည္။ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမတစ္ဦး၏ ေအာင္ျမင္မႈ အတိုင္းအတာကို ေရးေသာက်မ္း၊ ထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္ျဖင့္မတိုင္းဘဲ က်ဴရွင္ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ျပႏိုင္သလဲ ဆိုတာႏွင့္ တိုင္းတာလာၾကသည္။က်ဴရွင္ဆရာ၊ ဆရာမအခ်ဳိ႕သည္ တပည့္မ်ားမိမိတို႔ကို မည္ေရြ႕မည္မွ် သိတတ္ေၾကာင္း၊မည္သို႔ေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ လာေရာက္ဂါရဝျပဳေၾကာင္းကို ဂုဏ္ေဖာ္ကာ ေျပာၾကားရင္း ၾကည္ႏူးရႊင္ပ် က်ဴရွင္ဆရာဘဝကို အခါအခြင့္ရပါက ၾကြားၾကသည္။ပိုးပုဆိုးကဘယ္ႏွထည္၊ ႐ိုး႐ိုးပုဆိုးက ဆိုင္မွာပင္ ျပန္သြင္းရေၾကာင္း၊ ေတာ္႐ံု ပုစြန္ေျခာက္ေလာ က္ေတာ့ အိမ္ကေခြးကို အပ်င္းေျပစားဖို႔ေကြၽးသတဲ့၊ ဒီနားကပ္က ဘယ္ေလာက္တန္တာ၊iPhoneတို႔၊ iPad တို႔ကို ကေလးသံုးေယာက္လံုးကို ဝယ္ေပးထားၿပီးၿပီဆိုတဲ့ အျမင့္လံုးေတြ ၾကားရတိုင္းက်ဴရွင္တြင္မေအာင္ျမင္တဲ့မိမိ မုဒိတာမပြားႏိုင္ေတာ့ေပ။ဆရာ၊ ဆရာမငယ္မ်ား ကလည္း က်ဴရွင္ေတြ ေအာင္ျမင္သူ ဆရာႀကီး၊ဆရာမႀကီးမ်ားကို ပိုမိုနည္းနာခံ ႐ိုက်ဳိးၾကေပသည္။ဆရာတပည့္ ဆက္ဆံေရးသည္ အသိပညာဖလွယ္ျခင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဝန္ေဆာင္မႈတစ္ခုကို အေရာင္းအဝယ္ျပဳသည့္ ပံုစံမ်ဳိး ေတြ႔ရျခင္းသည္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္ ပညာေရး၏ လက္ရွိအေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားဘက္ကလည္း ငါတို႔ေငြေၾကးေပးၿပီးဝန္ေဆာင္မႈ ဝယ္တာပဲဆိုၿပီး မေလးမခန္႔ရွိလာသည္။သိကၡာကို ရိကၡာအတြက္ ေရာင္းစားမႈတြင္ ဆရာတပည့္ဆိုတာ လမ္းေတြ႔ရင္ပင္ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္မွ ဆက္တာမို႔အေဝးသင္က်ဴရွင္ ဆရာမ်ားသည္ တစ္ခါသံုးဆရာမ်ားအျဖစ္သို ေရာက္သြားေပသည္။ဒီၾကားထဲ ေဒသစြဲ၊ လူမ်ဳိးစြဲက လည္း အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ေနသည့္ ေဒသခံဆရာႏွင့္ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအၾကား က်ဴရွင္တိုက္ပြဲသည္ ေတြ႔မေရွာင္ႏွင့္ၾကာၾကာဝါးတို႔ ဗိုလ္လုၾကသလိုပင္။ အေဝးသင္ဌာနခြဲ မ်ားရွိ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ ေမာက္မာမႈ၊ ခြင္ဖန္မႈေတြကလည္းမွတ္သားေလာက္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ဝန္ထမ္းမ်ားAssignment ကူးတင္ေပးေသာ ဝန္ေဆာင္ခသည္ သာမန္က်ဴရွင္ဆရာ တစ္ဦးထက္ပင္ ပိုတာမ်ဳိးလည္းသိုးသိုးသဲ့သဲ့ ၾကားမိပါသည္။ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳရတာကေတာ့ Assignment မ်ားဌာနအလိုက္ သြားထုတ္ခ်ိန္တြင္ ဝန္ထမ္းစာေရး၊ စာေရးမေတြက ခံုေပၚမွာထိုင္၊အရာထမ္း ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္Assignment ေရတြက္လက္ခံရသည့္ အေနအထားအခ်ဳိ႕ ရွိပါသည္။Assignment အထုပ္ေတြကို တစ္ခါတစ္ရံ သယ္မရေတာ့ ငယ္စဥ္အခါ ပညာေကာင္းစြာ မရွာလို႔ ဒီလိုအေလးအပင္မ ရတာပါလားဟု ေနာင္တရမိသည္။

အေဝးသင္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိ အနီးကပ္သင္ျခင္း၊ေဝစုအနည္းငယ္ကို က်ဴရွင္သင္ရင္း၊ စာစစ္ျခင္းမ်ားလက္ေတြ႔ ေဆာင္ရြက္ ရာတြင္ အမည္ခံဘုရားစူးတပည့္မ်ား၏သင္ၾကားေပးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို လက္ခံနားလည္ႏိုင္စြမ္း၊ သတ္မွတ္ျပင္ဆင္ေပးေသာ အပုဒ္ ကိုပင္ က်က္ႏိုင္စြမ္း၊ အေလးထားေျဖဆိုမႈ အပိုင္းမ်ားတြင္ စိုးရိမ္ေရမွတ္က ေတြ႔ေနရေတာ့ မိမိတို႔၏ေနာင္ေရးကို စိုးရိမ္မိပါသည္။ သူတို႔က အတက္၊ကုိယ္ေတြက အက်တြင္ တက္လူေတြ အရည္မွည့္ရင္ျဖင့္ငုိရေခ်ေသး ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေန႔တက္ေက်ာင္းသားေတြ Semester ႏွစ္ခု၊ ရွစ္လစာ သင္ရေသာ စာမ်ားကို Self-Study မရွိဘဲ အနီးကပ္ ၁၀ ရက္ျဖင့္ ျပတ္ေအာင္ျဖတ္ရေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတို႔၏အေျခအေနတြင္ ဘဲြ႕ရပညာတတ္ တစ္ဦး၏ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္မႈကုိ ရွာေဖြရသည့္ ပုစၦာသည္ အေတာ္ခက္ခဲပါသည္။ႏုိင္ငံတကာလုိ Online ပညာေရးမ်ဳိးအေဝးသင္ တကၠသုိလ္တြင္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ပါက အေဝးသင္တကၠသုုိလ္တက္ခြင့္ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ကို စိစစ္လက္ခံဖုိ႔ လုိမည္ထင္ပါသည္။နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဖုိ႔ ဘြဲ႕ဓာတ္ပုံတစ္ပ အတြက္ ပညာရွာေသာေခတ္သည္ကုန္သင့္ၿပီဟု ထင္ပါသည္။ ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ခုအတြင္း၌အမွန္တကယ္ သိျမင္သေဘာေပါက္မႈ ဂုဏ္ရည္ကိန္းေအာင္းေနဖို႔ လိုပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာလိုပင္အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို ၿခံဳငံုသိျမင္မွသာ ဘြဲ႕ယူသင့္ၿပီး လုပ္စားကုိင္စားအတြက္ ေအာင္လက္မွတ္တစ္ခုခု ကုိင္ကာ စီးပြားရွာႏုိင္မည့္ စီးပြားေရးအခင္းအက်င္းလုိပါသည္။ေငြေၾကးႏွင့္ အခ်ိန္ေပးႏုိင္မွသာ ဘြဲ႕ယူပါဟု တုိက္တြန္းရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ မိမိသည္လည္း အေဝးသင္တကၠသုိလ္ထြက္ျဖစ ္ရာ အေဝးသင္တကၠသုိလ္ပညာေရးကို အျပဳသေဘာ သုံးသပ္ခ်က္ မျပဳႏုိင္ေသး၍စိတ္မေကာင္းပါ။ သုိ႔ရာတြင္ အခ်ဳိ႕ျပႆနာ မ်ားသည္ အစိမ္းခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ရမည့္ အေနအထားအခ်ဳိ႕ ရွိပါသည္။ျမန္ျမန္ေကာင္းဖုိ႔ျဖစ္သည္။

ယေန႔ကာလတြင္ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ သူစိမ္းျပင္ျပင္ရွိေသာ အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရးေရွ႕တန္းတင္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွလြဲ၍ ပညာေရးသာ ပထမ၊ပညာေရးသာ ဒုတိယ၊ ပညာေရးသာ တတိယဟု တစာစာေအာ္ေနခ်ိန္တြင္ အေဝးသင္တကၠသုိလ္ ပညာေရး၏လက္ရွိအခင္းအက်င္းသည္ ပညာရနံ႔ ကင္းေနသည္ ဟု သုံးသပ္ခ်င္ပါသည္။ႏုိင္ငံတကာရွိ အေဝးသင္ပညာေရး စနစ္မ်ဳိးရေအာင္ဖိဖိစီးစီး မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ ေသးသေရြ႕ အေဝးသင္ တကၠသုိလ္ထြက္ ဘြဲ႕ရမ်ား၏အရည္အေသြးအာမခံခ်က္သည္ မယုံမရဲ ရွိေနမည္သာ။