သီလထက္ဒါနျမတ္သလား?
တစ္ခါတြင္ ေနမိမင္းသည္ ငါသည္ ဒါနအမႈ သီလအမႈကို ျပဳခဲ့၏။ ဘယ္အရာက ပိုျမတ္သနည္း-ဟု အႀကံျဖစ္သည္။ ထိုအႀကံေႀကာင့္ စိတ္ျပန္႔လြင့္ကာ သမာဓိမရ၊သမာဓိမရသျဖင့္ အမွန္ကိုဆုံးျဖတ္ရန္ ယထာဘူတဥာဏ္မျဖစ္ေပၚ။ ေနမိမင္း၏ သီလအာႏုေဘာ္ေႀကာင့္ သိႀကားမင္းသည္ တာ၀တႎသာမွ ဆင္းသက္ကာ ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ ေအာက္ပါတို႔သည္ သိႀကားမင္းအေျဖမ်ား ျဖစ္သည္။ (ေျဖ) အနိမ့္ဆုံးသီလေႀကာင့္ မင္းမ်ိဳးတြင္ျဖစ္ႏုိ္င္သည္။ အလတ္စားသီလ ေႀကာင့္ နတ္ျပည္တြင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။အျမင့္ဆုံးသီလေႀကာင့္ ကိေလ သာတို႔မွ စင္ႀကယ္ႏုိင္၏။(သာသနာပအနိမ့္ဆုံးသီလဟူသည္ တိတၳိ -ေက်ာင္းတြင္ ေမထုန္အမႈကို ေရွာင္ႀကဥ္ျခင္း တစ္ပါးသီလတည္း။ အလတ္စားသီလဟူသည္ သီလကို က်င့္သျဖင့္ စ်ာန္အနီးသို႔ေရာက္ ၍ နီ၀ရဏတရားတို႔ကိုတဒဂၤသတၱိျဖင့္ ပယ္ခြာႏုိင္ေသာ မဟာကုသိုလ္ ေစတနာဟုဆိုအပ္ေသာ သီလတည္း။ အျမတ္ဆုံးသီလဟူသ ည္ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္သျဖင့္ စ်ာန္ရကာ သမာပတ္ရွစ္ပါးႏွ င့္ျပည့္စုံျခင္း ေသေသာ္ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ျခင္းတည္း။ သာသနာတြင္းအနိမ္ ဆုံး သီလသည္ နတ္သိႀကားအျဖစ္ကိုေတာင့္တသျဖင့္ စတုပါရိသုဒၶိ သီလကိုေစာင့္ေသာ ရဟန္း၏ျဗဟၼစရိ ယ သီလကို ေတာင့္တသျဖင့္ ေတာင့္တတိုင္းျပည့္ျခင္းတည္း။အလတ္စားသီလသည္ ျဗဟၼစရိယ ေစတနာကို ေတာင့္တသျဖင့္ ျဗဟၼစရိယေစတနာကိ ု ေပးႏုိင္ျခင္းတည္း။ ျဗဟၼာ့ျပည္ကိုေတာင့္တသျဖင့္စတုပါရိ သုဒၶိသီလႏွင့္ျပ ည့္စုံေသာရဟန္း သည္ ၀ိပႆနာကိုပြားသျဖင့္ မဂ္ဖိုလ္သို႔ေရာက္ကာ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္း သည္ အျမတ္စားသီလတည္း) ေရွးအခါက ဒုတိပမင္း၊ သာဂရမင္း၊ ေသလမင္း၊ မုဇကိႏၵမင္း၊ ဘဂီရသ မင္း၊ဥသိႏၶရမင္ း၊ ပုထုဇၨနမင္းတို႔ႏွင့္ အျခားေသာ မင္းပုဏၰားတို႔သည္ အလွဴျပဳသည့္အခါခ်မ္းသာစည္းစိမ္ကိုေတာင့္တႀကသျဖင့္ ေသေသာ အခါ -ျပိတၱာဘုံေခၚကာမာ၀စရနတ္ျပည္သို႔ေရာက္ႀကရ၏။ ယာမဟႏု ရေသ့၊ ေသာမယာဂရေသ့၊ မေနာဇရေသ့၊သမုဒၵရေသ့၊ မာဃရေသ့၊ ဘရတရေသ့၊ ကာလပုရကၡတရေသ့-ဟူေသာ ရေသ့ညီေနာင္ခုနစ္ေဖၚ တို႔ႏွင့္ အဂီၤရသရေသ့၊ကႆပရေသ့၊ ကိသ၀စၧရေသ့၊ အကိတၱိရေသ့-ဟူေသာ ရေသ့ေလးပါးတို႔သည္ အိမ္ယာ မေထာင္ ျခဳိးျခံစြာက်င့္သျဖင့္ ျဗဟၼာမင္းျဖစ္ရသည္။(ကိေလသာကာမဟူေသာ ေလာဘေဇာ၏က်က္ စား ရာ မွီခိုတြယ္ရာ အာရုံငါးငါး-ဟုဆုိသည့္ ၀တၳဳကာမတို႔ကို မရလ်င္ အလြန္ပူပန္တတ္ေသာေႀကာင့္ ျပိတၱာႏွင့္ တူေသာေႀကာင့္ ကာမာ၀စရ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ ္ရွိနတ္တို႔ကို ျပိတၱာဟုေခၚသည္။ စင္စစ္ ယင္းသို႔ ဆိုျခင္းသည္ နိဒႆနနည္းျဖင့္ဆိုျခင္းသာတည္း။ ကိေလသာကို မခြာႏို္င္ေသးလ်င္ ၀တၳဳကာမကို ေတာင့္တပူပန္ တတ္သျဖင့္ ကာမ ဆယ့္တစ္ဘုံရွိ သတၱ ၀ါအားလုံး ျပိတၱာမ်ားသာတည္း။ အပါယ္ေလး ဘုံသားတို႔ကားမုခ်ျပိတၱာျဖစ္၍ ကာမသုဂတိခုနစ္ဘု သားတို႔သည္ သဒိသူပစာျပိတၱာတို႔တည္း) တစ္ခါက ဟိမ၀ႏၱာေတာင္၀ယ္ သီဒါနဒီျမစ္နား၀ယ္ အဘိဥာဏ္ငါးပါး၊ သမာပတ္ရွစ္ပါးရေသာ ရေသ့တစ္ -ေသာင္းတို႔ ေနထုိင္ႀကသည္။ ဆြမ္းအလို႔ငွာ အခ်ိဳ႕ကေျမာက္ကၽြန္းသို႔ႀကြႀကသည္။ အခ်ိဳ႕က ဇမၺဳ သေျပ သီးကို စားသုံးႀကသည္။အခ်ိဳ႕က အနားရွိသစ္သီးတိ ု႔ ျဖင့္စား ႀကသည္။အခ်ိဳ႕က ရပ္ရြာနိဂုံးတို႔သို႔ ဆြမ္းခံႀကြ ႀကသည္။ လွ်ာပင္ရွိ ေသာ္ျငားအရသာကို တပ္မက္မႈမထားစ်ာန္တရားျဖင့္သာ ေနထိုင္ ၾကသည္။တစ္ေန႔ -ေသာအခါ ရေသ့တစ္ပါးသည္ ဆြမ္းခံႀကြရာတြင္မင္းပုေရာဟိတ္အိမ္သို႔ႀကြမိေလသည္။ ႀကာလာေသာ အခါ မ်က္မွန္း တန္းမိသျဖင့္ ပုေရာဟိတ္မွ ေမးျမန္းစုံစမ္းရာ လြန္စြာႀကည္ညိဳသျဖင့္ မင္းကိုခြင့္ပန္ကာ ရေသ့၀တ္လိုက္သည္။ စ်ာန္သမာပတ္ရေသာအခါ မင္းကိုကတိေပးထားသည့္အတိုင္း မင္းထံႀကြေလ သည္။ မင္းသည္ လြန္စြာႀကည္ညိဳလွသျဖင့္ ရေသ့မ်ားကို ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးလ ိုေႀကာင္း ေျပာရာ ရေသ့မွ အတူေခၚေဆာင္သည္။ နယ္စပ္ေရာက္ေသာအခါ တန္ခုိးျဖင့္ ဟိမ၀ႏၱာသို႔ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ထိုသီဒါနဒီအနား တြင္ပင္ သစ္ခက္တဲနန္းစိုက္၍ ရေသ့မ်ားကို ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးခ ဲသည္။ ၾကာေသာ္လြန္စြာ ႀကည္ညိဳလွသျဖင့္ ထုိအရပ္တြင္ပင္ က်ဳံး၊ တံခါး၊ ပစၥင္၊ရင္ေလွ်ာက္၊ အခင္းအက်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ျမိဳ႕တည္ သည္။ လယ္ယာေခါင္းတာ တီထြင္ကာေနထုိင္သည္။ဤသို႔ျဖင့္ အႏွစ္ တစ္ေသာင္းတုိင္ေအာင္ ရွိခုိးျခင္းအလွဴေပးျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ေနထုိင္ကာ ေသလြန္ေသာအခါ ဆကာမာ၀စရနတ္ျပည္ ေျခာက္ထပ္သို႔ ေရာက္ ရသည္။ရေသ့တို႔ကား ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ရသည္။ထုိအခါက သိႀကားမင္းသည္ ယခုအခါေနမိမင္းကို ျပႆ နာ ေျဖရွင္းေပး ေသာသိႀကားမင္းပင္ျဖစ္သည္။ (ဇာ၊႒၊၆၊၁၁၉-၁၃၀ )
No comments:
Post a Comment